Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 142

३१४
पउमचरियं सो ताण रुयन्तीणं, नीओ सीहोयरो गुरुसमीवं । कहिओ य लक्खणेणं, एस पहू ! वज्जकण्णरिऊ ॥१२२॥ सीहोयरो पणाम, काऊणं भणइ पउमणाहं सो । न य हं जाणामि फुडं, को सि तुमं देव ! एत्थाऽऽओ? ॥१२३॥ जंआणवेसि सामिय ! सव्वं पि करेमि तुज्झ भिच्चो हं। भणिओ य कुणसु-संधि, समयं चिय वज्जकण्णेणं ॥१२४॥ ताव च्चिय आहूओ, हिएण पुरिसेण दसउराहिवई । सिग्धं च समणुपत्तो, पयाहिणं कुणइ जिणभवणे ॥१२५॥ चन्दप्पहस्स पडिमं, थोऊणं राघवं सुहासीणं । संभासेइ पहट्ठो, सीयं च ससंभमसिणेहं ॥१२६॥ देहाइकुसलपुव्वं, परिपुच्छेऊण तत्थ उवविट्ठो । कुसलेण भद्द ! तुझं, अम्ह वि कुसलं भणइ रामो ॥१२७॥ वट्टइ जावुल्लावो, समागओ ताव विज्जुयङ्गो वि । पउमं सीयाए समं, पणमिय तत्थेव उवविट्ठो ॥१२८॥ रामेण वज्जयण्णो, भणिओ साहु त्ति जिणमए दिट्ठी । गिरिरायचूलिया इव, न कम्पिया कुसुइवातेणं ॥१२९॥ नमिऊण जिणवरिन्दं, भवोहमहणं तिलोगपरिमहियं । कह अन्नो पणमिज्जइ, इमेण वरउत्तिमङ्गेणं? ॥१३०॥ तो भणइ वज्जकण्णो, अवसीयन्तस्स वसणपडियस्स । पुण्णेहि मज्झ सुपुरिस ! जाओ च्चिय बन्धवो तुहयं ॥१३१॥ भणिओ य वज्जयण्णो, रामकणिद्वेण जं तुमे इटुं । तं अज्ज भणसु सिग्धं, सव्वं संपाडइस्सामि ॥१३२॥ तो भणइ तणाईण वि, पीडं नेच्छामि सव्वजीवाणं । मह वयणेण महाजस ! मुञ्जसु सीहोयरं एयं ॥१३३॥ एवं भणिए जणेणं, उग्घुटुं साहु साहु साहु त्ति । सीहोयरो य मुक्को, वयणेणं वज्जयण्णस्स ॥१३४॥ पीई कया य दोण्ह वि, समयसमावन्नपणयपमुहाणं । निययनयरीए अद्धं, तस्स य सीहोदरो देइ ॥१३५॥ आसाण गयवराणं, कुणइ हिरण्णस्स समविभागणं । सीहोयरो य तट्ठो, देइ च्चिय वज्जकणस्स ॥१३६॥ स तासां रुदन्तीनां नीतः सिंहोदरो गुरुसमीपम् । कथितश्च लक्ष्मणेष प्रभो ! वज्रकर्णरिपुः ॥१२२।। सिंहोदरः प्रणामं कृत्वा भणति पद्मनाभं सः । न चाहं जानामि स्फुटं कोऽसि त्वं देव ! अत्रागतः ॥१२३।। यदाज्ञापयसि स्वामिन् ! सर्वमपि करोमि तव भृत्योऽहम् । भणितश्च कुरु संधि, समकमेव वज्रकर्णेन ॥१२४।। तावदेवाहुतो हितेन पुरुषेण दशपुराधिपतिः । शीघ्रं च समनुप्राप्तः प्रदक्षिणां करोति जिनभवने ॥१२५॥ चन्द्रप्रभस्य प्रतिमा स्तुत्वा राघवं सुखासीनम् । संभाषते प्रहृष्ट: सीतां च ससंभ्रमस्नेहम् ॥१२६॥ देहादिकुशलपूर्वं परिपृच्छय तत्रोपविष्टः । कुशलेन भद्र ! तवास्माकमपि कुशलं भणति रामः ॥१२७॥ वर्तते यावदुल्लापः समागतस्तावद्विद्युदङ्गोऽपि । पद्मं सीतया समं प्रणम्य तत्रैवोपविष्टः ॥१२८।। रामेण वज्रको भणितः साध्विति जिनमते दृष्टिः । गिरिराजचूलिकेव न कम्पिता कुश्रुतिवादेन ॥१२९॥ नत्वा जिनवरेन्द्रं भवौधमथनं त्रिलोकपरिमहितम् । कथमन्यः प्रणम्यते अनेन वरोत्तमाङ्गेन ? ॥१३०॥थ ततो भणति वज्रकर्णो ऽवसीदतो व्यसनपतितस्य । पुण्यैर्मम सुपुरुष ! जात एव बन्धुस्त्वम् ॥१३१॥ भणितश्च वज्रकर्णो रामकनिष्ठेन यत्तवेष्टम् । तदद्य भण शीघ्रं सर्वं संपादयिष्यामि ॥१३२॥ तदा भणति तणादीनामपि पीडां नेच्छामि सर्वजीवानाम । मम वचनेन महायशः ! मञ्च सिंहोदरमेनम ॥१३३॥ एवं भणिते जनेनोद्धृष्टं साधु साधु साध्विति । सिंहोदरश्च मुक्तो वचनेन वज्रकर्णस्य ॥१३४।। प्रीतिः कृत्वा च द्वयोरपि समयसमापन्नप्रणतप्रमुखयोः । निजनगर्या अर्धं तस्य च सिंहोदरो ददाति ॥१३५॥ अश्वानां गजवराणां करोति हिरण्यस्य समविभागेन । सिंहोदरश्च तुष्टो ददात्येव वज्रकर्णाय ॥१३६॥
Jain Education Interational