Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 155

कविलोवक्खाणं-३५/६५-८१
३२७ हा ! कटु सप्पुरिसा, जं मे निब्भच्छिया अलज्जेणं । तं मे दहइ सरीरं, सल्लं च अवट्ठियं हियए ॥७८॥ अट्ठारस य सहस्सा, धेणूणं तं च गेहिणी मोत्तुं । नन्दजइस्स सयासे, कविलो दिक्खं समणुपत्तो ॥७९॥ बारसविहं तवं सो, कुणमाणो मारुओ व्व नीसङ्गो । विहरड़ मुणी महप्पा, गामा-ऽऽगरमण्डिया वसुहंधा ॥८०॥
जो कविलस्स इमं तु पयत्थं, एक्कमणो निसुणेइ मणुस्सो।
सो उववाससहस्सविहायं, भुञ्जइ दिव्वसुहं विमलङ्गो ॥८१॥ ॥ इय पउमचरिए कविलोवक्खाणं नाम पञ्चतीसइमो उद्देसओ समत्तो ॥
हा ! कष्टं सत्पुरुषा यन्मया निर्भत्सिता अलज्जेन । तन्मे दहति शरीरं शल्यं चावस्थितं हृदये ७८|| अष्टादश च सहस्राणि धेनूनां तां च गृहिणीं त्यक्त्वा । नन्दपतेः सकाशे कपिलो दीक्षां समनुप्राप्तः ॥७९॥ द्वादशविधं तपः स क्रियमाणो मरुदिव निसङ्गः । विहरति मुनि महात्मा ग्रामाऽऽकरमण्डितां वसुधाम् ॥८०॥ यः कपिलस्येदं तु पदार्थमेकमना निश्रुणोति मनुष्यः । स उपवाससहस्रविहिते भुनक्ति दिव्यसुखं विमलाङ्गः ॥८१॥
॥इति पद्मचरित्रे कपिलोपाख्यानं नाम पञ्चत्रिंशत्तम उद्देशः समाप्तः ॥
१. निब्भत्थिया सकज्जेणं-प्रत्य० । २. गेहिणि-प्रत्य० । ३. नन्दवइस्स-मु०।