Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 151

कविलोवक्खाणं-३५/१२-३८
३२३ जक्खाहिवेण सहसा, रामस्स विणिम्मिया पुरी जेणं । तेणं सा रामपुरी, जाया पुहईए विक्खाया ॥२६॥ तो भणइ गणाहिवई, सेणिय ! निसुणेहि तत्थ सो विप्पो । सूरुग्गमे पयट्टो, दब्भयहत्थो अरण्णम्मि ॥२७॥ तेण भमन्तेण तहिं, दिट्ठा नयरी घरा-ऽऽवणसमिद्धा । उववण-तलाय-जण-धण-समाउला तुङ्गपागारा ॥२८॥ चिन्तेह बम्भणो सो, किं सुरलोगाउ आगया एसा । नयरी मणाभिरामा, कस्स वि पुणाणुभावेणं ? ॥२९॥ किं होज्ज मए सुमिणो ?, दिट्ठो माया व केणइ पउत्ता?।पित्ताहियं वचक्टुं ?, होज्ज व मरणं समासन्नं? ॥३०॥ एयाणि य अन्नाणि य, परिचिन्तन्तेण महिलिया दिट्ठा । भणिया य कस्स भद्दे !, एस पुरी देवनयरि व्व ? ॥३१॥ सा भणइ किं न याणसि ?, एस पुरो भद्द ! पउमनाहस्स । सीया जस्स महिलिया, हवइ य लच्छीहरो भाया ॥३२॥ अन्नं पि विप्प ! निसुणसु, पउमो दव्वं जहिच्छियं देइ । तेण वि सा पडिभणिया, कहेहि तद्दरिसणोवायं ॥३३॥ सा जक्खिणी सुनामा, भणइ य भो विप्प ! सुणसु मह वयणं । साहेमि तं उवायं, जेण तुमं पेच्छसी पउमं ॥३४॥ गयवर-सीहमुहेहिं, वेयालबिहीसिएहि बहुएहिं । नयरीए तिण्णि दारा, रक्खिज्जन्ते य पुरिसेहिं ॥३५॥ पुव्वद्दारस्स बहि, जं पेच्छसि धय-वडायकयसोहं । तं जिणहरं महन्तं, जत्थ सुसाहू परिवसन्ति ॥३६॥ जो कुणइ नमोक्कार, अरहन्ताणं विसुद्धभावेण । सो पविसइ निव्विग्धं, लहइ वहं जो हु विवरीओ ॥३७॥ जो पुण अणुव्वयधरो, जिणधम्मुज्जयमणो सुसीलो य ।सो पूईज्जइ पुरिसो, पउमेण अणेगदव्वेणं ॥३८॥ यक्षाधिपेन सहसा रामस्य विनिर्मिता पुरी येन । तेन सा रामपुरी जाता पृथिव्यां विख्याता ॥२६॥ तदा भणति गणाधिपतिः श्रेणिक ! निश्रुणु तत्र स विप्रः । सूर्योदये प्रवृत्तो दर्भहस्तोऽरण्ये ॥२७॥ तेन भ्रमता तत्र दृष्टा नगरी गृहाऽऽपणसमृद्धा । उपवन-तडाग-जन-धन-समाकुला तुङ्गप्राकारा ॥२८॥ चिन्तयति ब्राह्मणः स किं सुरलोकादागतैषा । नगरी मनोभिरामा कस्यापि पुण्यानुभावेन ? ॥२९॥ किं भवेन्मम स्वप्न: ? दृष्टो माया वा केनचित्प्रयुक्ता ? | पित्ताहितं वा चक्षुः ? भवेद्वा मरणं समासन्नं ? ॥३०॥ एतानि चान्यानि च परिचिन्तयता महिला दृष्टा । भणिता कस्य भद्रे ! एषा पुरी देवनगरीव ? ॥३१॥ सा भणति किं न जानासि ? एषा पुरी भद्र ! पद्मनाभस्य । सीता यस्य महिला भवति च लक्ष्मीधरो भ्राता ॥३२॥ अन्यदपि विप्र ! निश्रुणु पद्मो द्रव्यं यथेच्छं ददाति । तेनापि सा प्रतिभणिता कथय तदर्शनोपायम् ॥३३॥ सा यक्षिणी सुनामा भणति च भो विप्र ! श्रुणु मम वचनम् । कथयामि तमुपायं येन त्वं पश्यसि पद्मम् ॥३४॥ गजवर-सिंहमुखैर्वैतालबिभिषिकै बहुभिः । नगर्यास्त्रिणि द्वाराणि रक्ष्यन्ते च पुरुषैः ॥३५॥ पूर्वद्वारस्य बहिर्यत्पश्यसि ध्वजपताकाकृतशोभम् । तं जिनगृहं महद् यत्र सुसाधवः परिवसन्ति ॥३६॥ यः करोति नमस्कारमर्हद्भयो विशुद्धभावेन । स प्रविशति निर्विघ्नं लभते वधं यः खलु विपरितः ॥३७॥ यः पुनरणुव्रतधरो जिनधर्मोद्यतमनाः सुशीलश्च । स पूज्यते पुरुषः पद्मेनानेकद्रव्येण ॥३८॥
१. सुजामा-प्रत्य०।
Jain Education Interational