Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 141

वज्जयण्णउवक्खाणं-३३/९३-१२१
३१३ केइ भडा सहस त्ति य, उक्कड्डेऊण तत्थ छुरियाओ। सिग्धं चिय संपत्ता, तस्स वहत्थुज्जयमईया ॥१०७॥ तंवेढिउं पवत्ता, मसगा इव पव्वयं समन्तेणं । अह सो भउज्झियमणो, जुज्झइ समयं रिउभडेहिं ॥१०८॥ करयलघायाहि भडा, केएत्थाऽऽहणइ चलणपहरेहिं । जवाबलेण केई, केई पाडइ भुयबलेणं ॥१०९॥ जोहेण हणइ जोहं, पण्हिपहारेण कुणइ निज्जीवं । अन्नं विदिन्नपटुिं, वज्जइ य अहोमुहं पडियं ॥११०॥ एवं सा भडपरिसा, भग्गा दट्टण उट्ठिओ राया । सीहोयरो तुरन्तो, मत्तमहागयवरारूढो ॥१११॥ तुरय-रह-कुञ्जरेसुय, अन्नेसु भडेसु बद्धकवएसु । वेढेइ लक्खणं सो, मेहो ब्व रविं जलयकाले ॥११२॥ दट्ठण आवयन्तं, रिउसेन्नं सव्वओ समन्तेणं । सोमित्ती गयखम्भं, उम्मूलूण अभिट्टो ॥११३॥ गय-तुरय-दप्पियभडे, पहणइ परिहत्थदच्छउच्छाहो । चक्कं व समाइद्धं, तं रिउसेन्नं भमाडेइ ॥११४॥ हयमाणवहियजोहं, भग्गं तं रिउबलं पलोएइ । दसउरनयराहिवई, जणसहिओ गोउरनिविट्ठो ॥११५॥ साहु त्ति साहु लोगो, जंपइ एक्वेणिमेण वीरेणं । भग्गं सुहडाणीयं, सीहेण व मयकुलं सयलं ॥११६॥ भग्गा भणन्ति सुहडा, किं एसो दाणवो सुरो कालो ? । एक्को जोहेइ बलं, समरसमत्थो महापुरिसो ॥११७॥ भयविहलवेविरङ्ग, गन्तुं सीहोयरं रहारूढं । उप्पइऊणाऽऽयड्डइ, धरणियलत्थं कुणइ वीरो ॥११८॥ निययंसुयगलगहियं, पुरओ काऊण जह य बलिवई । पउमस्स सन्निगासं, सोमित्ती नेइ तूरन्तो ॥११९॥ सीहोयरमहिलाओ, जंपन्ति विमुक्कनयणसलिलाओ। पइभिक्खं देहि पहू ! अम्हं सरणं असरणाणं ॥१२०॥ सो भणइ रुक्खसण्डं, जं पेच्छह अम्ह सुविउलं पुरओ । उल्लम्बेमि हणेउं, एयं सीहोयरं सिग्धं ॥१२१॥
केऽपि भटाः सहसेति चावकृष्य तत्र छूरिकाः । शीघ्रमेव संप्राप्तास्तस्य वधार्थोद्यतमतयः ॥१०७॥ तं वेष्ट यितुं प्राप्ता मशका इव पर्वतं समन्ततः । अथ स भयोझ्जितमना युध्यते समं रिपुभटैः ॥१०८।। करतलधातैर्भटाः कतिपया आहन्यन्ते चरणप्रहारैः । जवाबलेन केऽपि केऽपि पात्यन्ते भूजाबलेन ॥१०९।। योधेन हन्ति योधं पाणिप्रहारेण करोति निर्जीवम् । अन्यं विदत्तपृष्टि व्रजति चाधोमुखं पतितम् ॥११०॥ एवं सा भटपर्षद् भग्ना दृष्टवोत्थितो राजा । सिंहोदरस्त्वरन्माणमत्तमहागजवरारुढः ॥११॥ तुरग-रथ-कुञ्जरैश्चान्य टैर्बद्धकवचैः । वेष्टयति लक्ष्मणं स मेघ इव रविं जलदकाले ॥११२॥ दृष्टवाऽऽपतद्रिपुसैन्यं सर्वतः समन्ततः । सौमित्रि र्गजस्तम्भमुन्मूल्य प्रवृत्तः ॥११३। गज-तुरग-दर्पितभटान्प्रहन्ति परिपूर्णदक्षोत्साहः । चक्रमिव समाविद्धं तं रिपुसैन्यं भ्रामयति ॥११४॥ हतमानवधितयोधं भग्नं तं रिपुबलं प्रलोकते । दशपुरनगराधिपतिर्जनसहितो गोपूरनिविष्टः ॥११५॥ साध्विति साधु लोको जल्पति एकेनानेन वीरेण । भग्नं सुभटानीकं सिंहेनेव मृगकुलं सकलम् ॥११६।। भग्ना भणन्ति सुभटाः किमेष दानवः सुर: काल: ? । एको युध्यते बलं समरसमर्थो महापुरुषः ॥११७॥ भयविव्हलवेपिताङ्गं गत्वा सिंहोदरं रथारुढम् । उत्पत्याकृषति धरणितलस्थं करोति वीरः ॥११८॥ निजांशुकगलगृहीतं पुरतः कृत्वा यथा च बलीवर्दम् । पद्मस्य सकाशं सौमित्रि नयति त्वरमाणः ॥११९॥ सिंहोदरमहिला जल्पन्ति विमुक्तनयनसलिला: । पतिभिक्षां देहि प्रभो ! अस्माकं शरणमशरणानाम् ॥१२०॥ स भणति वृक्षषण्डं यत्पश्यतास्मत्सुविपुलं पुरतः । उल्लम्बयामि हत्वैनं सिंहोदरं शीघ्रम् ॥१२१॥
पउम. भा-२/१६
Jain Education Interational