Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 143

३१५
वज्जयण्णउवक्खाणं-३३/१२२-१४८ जिणधम्मपभावेणं, तत्थ गयाणं च कुण्डलं दिव्वं । सीहोयरेण दिन्नं, तुडेणं विज्जुयङ्गस्स ॥१३७॥ तो दसउराहिवेणं, दुहियाओ ताण अट्ठ दिन्नाओ।आभरणभूसियाओ, सिग्धं पुरओ य ठवियाओ ॥१३८॥ सीहोयरमाईहिं, अन्नेहि वि पत्थिवेहि कन्नाणं । थणजहणसालिणीणं, सयाणि तिण्णेव दिन्नाइं ॥१३९॥ तो लक्खणो पवुत्तो, न य महिलासंगहेण मे कज्जं । जाव य न भुयबलेणं, समज्जियं अत्तणो रज्जं ॥१४०॥ भरहस्स सयलदेसं, मोत्तूणं मलयपव्वए अम्हे । काऊण पइट्ठाणं, निययपुरं आगमिस्सामो ॥१४१॥ एयाण अहं तइया, पाणिग्गहणं करेमि कन्नाणं । भणियं च एवमेय, सव्वेहि वि नरवरिन्देहिं ॥१४२॥ सुणिऊण वयणमेयं, तत्थ विसण्णाओ रायधूयाओ। घणविरहजलावत्ते, सोगसमुद्दम्मि पडियाओ ॥१४३॥ एवं ते नरवसभा.विमणओ गेण्हिऊण धयाओ। निययधराणि उवगया. दसरहपत्ते पणमिऊणं ॥१४४॥ तत्थेव जिणहरे ते, रत्तिं गमिऊण अरुणवेलाए । पुणरवि पहं पवन्ना, वच्चन्ति सुहं जहिच्छाए ॥१४५॥ चेइयहरं पभाए, सुन्नं दद्रुण जणवओ सव्वो । घरवावारविमुक्को, जाओ च्चिय ताण सोगेणं ॥१४६॥ वज्जकपणेण समयं, जाया सीहोयरस्स वरपीई । सम्माण-दाण-गमणाइएसु परिवड्डियसिणेहा ॥१४७॥ ___ एवं ते मन्दमन्दां दसरहतणया मेइणी संचरन्ता, नाणागन्धाइपुण्णे तरुणतरुफले भुञ्जमाणा पभूए। पत्ता ते कूववदं बहुभवण-महावप्प-वावीसमिद्धं, उज्जाणे सन्निविट्ठा विमलकुसुमिए मत्तभिङ्गाणुगीए ॥१४८॥
इय पउमचरिए वज्जयण्णउवक्खाणो नाम तेत्तीसइमो उद्देसओ समत्तो ॥ जिनधर्मप्रभावेन तत्र गतानां च कुण्डलं दिव्यम् । सिंहोदरेण दत्तं तुष्टेन विद्युदङ्गस्य ॥१३७।। ततो दशपुराधिपेन दुहितरस्तयोरष्टौदत्ताः । आभरणभूषिताः शीघ्रं पुरतश्च स्थापिताः ॥१३८॥ सिंहोदरादिभिरन्यैरपि पार्थिवैः कन्यानाम् । स्तनजघनशालिनीनां शतानि त्रिण्येव दत्तानि ॥१३९॥ ततो लक्ष्मणः प्रोक्तो न च महिलासंग्रहेण मे कार्यम् । यावच्च न भुजबलेन समर्जितमात्मनो राज्यम् ॥१४०॥ भरतस्य सकलदेशं मुक्त्वा मलयपर्वते वयम् । कृत्वा प्रतिष्ठानं निजपुरमागमिष्यामः ॥१४१।। एतेषामहं तदा पाणिग्रहणं करोमि कन्यानाम् । भणितं चैवमेतत्सर्वैरपि नरवरेन्द्रैः ॥१४२॥ श्रुत्वा वचनमेतत्तत्र विषण्णा राजदुहितरः । घनविरहजलावर्ते शोकसमुद्रे पतिताः ॥१४३।। एवं ते नरवृषभा विमनसो गृहीत्वा दुहितॄन् । निजगृहाण्युपगता दशरथपुत्रौ प्रणम्य ॥१४४|| तत्रैव जिनगहे तौ रात्रिं गमयित्वारुणवेलायाम् । पुनरपि पथं प्रपन्नौ व्रजन्तौ सुखं यथेच्छया ॥१४५॥ चैत्यगृहं प्रभाते शून्यं दृष्ट्वा जनपद: सर्वः । गृहव्यापारविमुक्तो जात एव तयोः शोकेन ॥१४६॥ वज्रकर्णेन समं जाता सिंहोदरस्य वरप्रीतिः । सन्मान-दान-गमनादिभिः परिवर्धितस्नेहा ॥१४७।। एवं तौ मन्दमन्दं दशरथतनयौ मेदिनीं संचरन्तौ । नानागन्धादिपूर्णानि तरुणतरुफलानि भुञ्जमानौ प्रभूतानि । प्राप्तौ तौ कुपपद्रं बहुभवन-महावप्र-वापी समृद्धमुद्याने सन्निविष्टौ विमलकुसुमिते मत्तभृङ्गानुगीते ॥१४८॥
॥इति पद्मचरित्रे वज्रकर्णेपाख्यानो नाम त्रयत्रिंशत्तम उद्देशः समाप्तः ॥
१. सवणेण-प्रत्य० । २. मेइणि-प्रत्य० ।
Jain Education Interational