Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 109

भामण्डलसंगमविहाणं -३०/१२-३७
२८१ नियमेण संजमेण य, अणन्नदिट्ठित्तणेण मरिऊणं । जाओ य विदेहाए, समयं अन्नेण जीवेणं ॥२४॥ जस्स मए सा महिला, गहिया सो सुरवरो समुप्पन्नो । तेणाहं अवहरिओ, मुक्को मणिकुण्डले दाउं ॥२५॥ निवडन्तो ताय ! तुमे, दिट्ठो घेत्तूण आणिओ इहई । परिवडिओ कमेणं, पत्तो विज्जाहरत्तं च ॥२६॥ सुणिऊण पगयमेयं, चन्दगई सहजणेण विम्हइओ।धिद्धिक्कारमुहरवो, संसारठिई विनिन्देइ ॥२७॥ दाऊण निययरज्जं, पुत्तस्स गओ सपरियणाइण्णो । मुणिसव्वभूयसरणं, राया संसारपरिभीओ ॥२८॥ दिट्ठो महिन्दउदए, उज्जाणे वन्दिओ समणसीहो । भणिओ य मज्झ वयणं, भयवं ! निसुणेहि एगमणो ॥२९॥ तुज्झ पसाएण अहं, जिणदिक्खं गेण्हिऊण कयनियमो । इच्छामि विणिग्गन्तुं, इमाउ भवपञ्जरघराओ ॥३०॥ भणिओ य एवमेयं, मुणिणा वच्छल्लभावहियएणं । भामण्डलेण वि तओ, निक्खमणमहो कओ विउलो ॥३१॥ जणमहारायसुओ, जयउ पहामण्डलो वरकुमारो । बन्दिजणुरग्घट्टरवो, वित्थरिऊणं समाढत्तो ॥३२॥ भवणे विमुक्कनिद्दा, सीया आयण्णिऊण तं सदं । चिन्तेइ कोवि अन्नो, जणओ जस्सेस पुत्तवरो ॥३३॥ सूयाहरम्मि जो सो, मह भाया अवहिओ वइरिएणं । कम्मस्स उवसमेणं, किं व इहं सो समल्लीणो ? ॥३४॥ तो जणयरायदुहिया, रोवन्ती भणइ राघवो वयणं । नटुं हियं च भद्दे ! न सोइयव्वं बुहजणेणं ॥३५॥ एवं पभायसमए, उच्चलिओ दसरहो मुणिसयासं । जवउ-बल-पुत्तसहिओ, कमेण पत्तो तमुज्जाणं ॥३६॥ पेच्छइ य तत्थ राया, सेन्नं विज्जाहराण वित्थिण्णं । उवसोहिया य भूमी, धय-तोरण-वेजयन्तीहि ॥३७॥ नियमेन संयमेन चानन्यदृष्टित्वेन मृत्वा । जातश्च विदेहायां समकमन्येन जीवेन ॥२४॥ यस्य मया सा महिला गृहीता स सुरवरः समुत्पन्नः । तेनाहमपहृतो मुक्तो मणिकुण्डलौ दत्वा ॥२५॥ निपतंस्तात ! त्वया दृष्टो गृहीत्वाऽऽनीत इह । परिवर्धितः क्रमेण प्राप्तो विद्याधरत्वं च ॥२६॥ श्रुत्वा प्रकटमेतच्चन्द्रगतिः सह जनेन विस्मितः । धिग्धिक्कारमुखरवः संसारस्थितिं विनिन्दति ॥२७॥ दत्वा निजराज्यं पुत्रस्य गतः सपरिजनाकीर्णः । मुनिसर्वभूतशरणं राजा संसारपरिभीतः ॥२८॥ दृष्टो महेन्द्रोदय उद्याने वन्दितः श्रमणसिंहः । भणितश्च मम वचनं भगवन् ! निश्रुग्वेकाग्रमनाः ॥२९॥ तव प्रसादेनाऽहं जिनदिक्षां गृहीतुं कृतनियमः । इच्छामि विनिर्गन्तुमस्माद्भवपञ्जरगृहात् ॥३०॥ भणितश्चेवमेतन्मुनिना वात्सल्यभावहृदयेन । भामण्डलेनाऽपि ततो निष्क्रमणमहः कृतो विपुलः ॥३१॥ जनकमहाराजसुतो जयतु प्रभामण्डलो वरकुमारः । बन्दिजनोद्धृष्टरवो विस्तर्तुं समारब्धः ॥३२॥ भवने विमुक्तनिद्रा सीताऽऽकर्ण्य तच्छब्दम् । चिन्तयति कोऽप्यन्यो जनको यस्यैष पुत्रवरः ॥३३॥ सूतागृहे यः स मम भ्राताऽपहतो वैरिणा । कर्मण उपशमेन किं वेह स समालीन: ? ॥३४| तदा जनकराजदुहितरं रुदन्ती भणति राघवो वचनम् । नष्टं हृतं च भद्रे ! न शोचितव्यं बुधजनेन ॥३५॥ एवं प्रभातसमय उच्चलितो दशरथो मुनिसकाशम् । युवति-बल-पुत्रसहित:क्रमेण प्राप्तस्तदुद्यानम् ॥३६॥ पश्यति च तत्र राजा सैन्यं विद्याधराणां विस्तीर्णम् । उपशोधिता च भूमि र्ध्वज-तोरण-वैजयन्तिभिः ॥३७॥
पउम. भा-२/१२
Jain Education Interational