Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 113

२८५
भामण्डलसंगमविहाणं -३०/६३-८९ जो चेव कयाणो खलु, सरसा हरिऊण भमइ संसारे। महिपिङ्गलो त्ति समणो, जाओ पुण सुरवरो मरिउं ॥७६॥ जो वि य सो अइभूई, सो हु तुम कुण्डलो समुप्पन्नो । एतो ते संबन्धो, परभवजणियस्स कम्मस्स ॥७७॥ एयं चिय वित्तन्तं, सव्वं सुणिऊण दसरहो राया। भामण्डलं कुमार, अवगृहइ तिव्वनेहेण ॥७॥ तं पेच्छिऊण सिया, सहोयरं जायबन्धवसिणेहा । पगलन्तअंसुनिवहा, रुयइ च्चिय महुरसद्देण ॥७९॥ चिरकालदरिसणुस्सुय-हियया आलिङ्गिउं समासत्था । सीया वि य कमलमुही, परिओसुब्भिन्नरोमञ्ची ॥४०॥ रामेण लक्खणेण य, अन्नेण पि सेसबन्धवजणेणं । आलिङ्गिओ कुमारो, गरुयसिणेहाणुरागेणं ॥८१॥ तं पणमिऊण समणं, विज्जाहर-भूमिगोयरा सव्वे । हय-गय-जोहसभग्गा साएयपुर्रि पविसरन्ति ॥८२॥ भामण्डलेण समयं, संमन्तेऊण दसरहो लेहं । पेसेइ खेयरवरं, आसेण समं पवणवेगं ॥३॥ गन्तूण पणमिऊण य, पवणगईणं नराहिवो जणओ । वद्धाविओ य सहसा, पुत्तस्स समागमेणं तु ॥४४॥ लेहं समप्पियं सो जणओ सुणिऊण तस्स परितुट्ठो । देइ निययङ्गलग्गं, आहरणविहिं निरवसेसं ॥८५॥ लेहत्थमुणियसारो, सपरियणो नरवई सभज्जाओ ।अभिणन्दिओ सुदूरं, कयकोउयमङ्गलरवेणं ॥८६॥ विज्जाहरसाहीणं, भज्जाए समं नराहिवो तुरियं । आरुहिऊण खणेणं, साएयपुरि सममुपत्तो ॥८७॥ दय॒ण निययपुत्तं, आलिङ्गिऊण रुयइ नरवसभो । अइदीहवियोगाणल-तविओ पगलन्तनयणजुओ ॥४८॥ रुइऊण समासत्थो, पुत्तं परिमुसइ अङ्गमङ्गेसु । हियएण जायहरिसो, चन्दणफरिसोवमं महइ ॥८९॥
यश्चैव कयाणः खलु सरसां हत्वा भ्रमति संसारे । मधुपिङ्गल इति श्रमणो जातः पुनः सुरवरो मृत्वा ॥७६॥ योऽपि च सोऽतिभूतिः स हु त्वं कुण्डलः समुत्पन्नः । एष तव सम्बन्धः परभवजनितस्य कर्मणः ॥७७॥ एवमेव वृत्तान्तं सर्वं श्रुत्वा दशरथो राजा। भामण्डलं कुमारमवगृहति तीव्रस्नेहेन ॥७८॥ तं दृष्ट्वा सीता सहोदरं जातबन्धुस्नेहा । प्रगलदश्रुनिवहा रोदित्येव मधुरशब्देन ॥७९॥ चिरकालदर्शनोत्सुकहृदयाऽऽलिड्य समाश्वस्ता । सीताऽपि च कमलमुखी परितोषोद्भिन्नरोमाञ्ची ॥८०॥ रामेण लक्ष्मणेन चान्येनाऽपि शेषबन्धुजनेन । आलिङ्गितः कुमारो गुरुकस्नेहानुरागेण ॥८१॥ तं प्रणम्य श्रमणं विद्याधर-भूमिगोचराः सर्वे । हय-गज-योधसमग्राः साकेतपुर्रि प्रविशन्ति ॥८२॥ भामण्डलेन समकं सन्मन्त्र्य दशरथो लेखम । प्रेषयति खेचरवरमश्वेन समं पवनवेगम ॥८॥ गत्वा प्रणम्य च पवनगतिना नराधिपो जनकः । वर्घापितश्च सहसा पुत्रस्य समागमेनं तु ॥८४॥ लेखं समर्पितं स जनकः श्रुत्वा तस्य परितुष्टः । ददाति निजाङ्गलग्नमाभरणविधि निरवशेषम् ॥८५।। लेखस्थमुणितसारः सपरिजनो नरपतिः सभार्याकः । अभिनन्दितः सुदूरं कृतकौतुकमङ्गलरवेण ॥८६॥ विद्याधरस्वाधीनं भार्यायाः समं नराधिपस्त्वरितम् । आरुह्य क्षणेन साकेतपुरिं समनुप्राप्तः ॥८७॥ दृष्ट्वा निजपुत्रमालिङ्ग्य रोदिति नवृषभः । अतिदीर्घवियोगानलतप्तः प्रगलन्नयनयुग्मः ॥८८॥ रोदित्वा समाश्वस्तः पुत्रं परिमृशत्यङ्गमङ्गेषु । हृदयेन जातहर्षश्चन्दनस्पर्शोपमं काङ्क्षते ॥८९॥
Jain Education Interational