Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 69

२४१
सुकोसलमुणिमाहप्प-दसरहउप्पत्तिवण्णणं-२२/६३-८७ माणुसमंसपसत्तो, खायन्तो पउरबालए बहवे। सूयारेण समाणं, सुएण निद्धाडिओ राया ॥५॥ तस्स सुओ गुणकलिओ, कणयाभानन्दणो तहिं नयरे ।अहिसित्तो सीहरहो, रज्जे सव्वेहि सुहडेहिं ॥७६॥ सीहस्स जहा मंसं, आहारो तस्स निययकालंपि । तेणं चिय विक्खाओ, पुहईए सीहसोदासो ॥७७॥ पेच्छइ परिब्भमन्तो, दाहिणदेसे सियम्बरं पणओ । तस्स सगासे धम्मं, सुणिऊण तओ समाढत्तो ॥७८॥ अह भणइ मुणिवरिन्दो, निसुणसु धम्मं जिणेहि परिकहियं । जेट्टो य समणधम्मो, सावयधम्मो य अणुजेट्ठो ॥७९॥ पञ्च य महव्वयाई, समिईओ चेव पञ्च भणियाओ । तिण्णि य गुत्तिनिओगा, एसो धम्मो मुणिवराणं ॥८०॥ हिंसालियचोरिक्का, परदारपरिग्गहस्स य नियत्ती । तिण्णि य गुणव्वयाई, महुमंसविवज्जणं भणियं ॥८१॥ भगवं ! गेण्हामि वयं, जं भणसि महामुणी पयत्तेणं । एक्कं पुण हियइटुं, नवरि य मंसं न छड्डेमि ॥८२॥ मांसभक्षणविपाकःभणिओ तहेव मुणिणा, भुञ्जसि मंसं अयाणओ तं सि । तह पडिहिसि संसारे, तिमिगिली जह गओ नरयं ॥८३॥ गिद्धा सुणय-सियाला, मंसं खायन्ति असण-तण्हाए । जे वि हु खायन्ति नरा, ते तेहि समा न संदेहो ॥८४॥ जो खाइऊण मंसं, मज्जइ तित्थेसु कुणइ वयनियमं । तं तस्स किलेसयरं, अयालकुसुमं व फलरहियं ॥८५॥ जो भुञ्जइ मूढमई, मंसं चिय सुक्क-रुहिरसंभूयं । सो पावकम्मगरुओ, सुइरं परिभमइ संसारे ॥८६॥ मंसासायणनिरओ, जीवाण वहं करेइ निक्खुत्तं । जीववहम्मि य पावं, पावेण य दोग्गइं जाइ ॥८७॥ मानुषमांसप्रसक्तः खादन्पौरबालान् बहून् । सूपकारेण समकं सुतेन निस्सारिता राजा ॥७५।। तस्य सुतो गुणकलितः कनकाभानन्दनस्तत्र नगरे । अभिषिक्तः सिंहरथो राज्ये सर्वेः सुभटैः ॥७६।। सिंहस्य यथा मांसमाहारस्तस्य नित्यकालमपि । तेनैव विख्यातः पृथिव्यां सिंहसोदासः ॥७७॥ पश्यति परिभ्रमन्दक्षिणदेशे श्वेताम्बरं प्रणतः । तस्य सकाशे धर्म श्रुत्वा ततः समारब्धः ॥७८॥ अथ भणति मुनिवरेन्द्रो निश्रुणु धर्मं जिनैः परिकथितम् । ज्येष्टश्च श्रमणधर्मः श्रावकधर्मश्चानुज्येष्ठः ॥७९।। पञ्च च महाव्रतानि समितय एव पञ्च भणिताः । त्रयश्च गुप्तिनियोगाः, एषो धर्मा मुनिवरानाम् ॥८०॥ हिंसालिकचौर्याः परदारपरिग्रहस्य च निर्वृत्तिः । त्रिणि च गुणव्रतानि मधुमांसविवर्जनं भणितम् ।।८१।। भगवन् ! गृह्णामि व्रतं यद्भणसि महामुने ! प्रयत्नेन । एकं पुनर्हृदयेष्टं नवरि च मांसं न त्यजामि ॥८२।। मांसभक्षणविपाकःभणितस्तथैव मुनिना भुङ्क्ते मांसमजानतस्त्वमसि । तथा पतिष्यसि संसारे तिमिङ्गलो यथा गतो नरकम् ।।८३॥ गृध्राः श्वा-शृगाला मांसं खादन्त्यसनतृष्णया। येऽपि हु खादन्ति नरास्ते तैः समाना न संदेहः ॥८४॥ यो खादित्वा मांसं मज्जति तीर्थेषु करोति व्रतनियमम् । तत्तस्य क्लेशकरमकालकुसुममिव फलरहितम् ॥८५॥ यो भुङ्क्ते मूढमति सिमेव शुक्र-रुधिरसंभूतम् । स पापकर्मगुरुक: सुचिरं परिभ्रमति संसारे ॥८६॥ मांसास्वादननिरतो जीवानां वधकरोति निश्चितम् । जीववधे च पापं पापेन च दुर्गतिं याति ॥८७॥ १. पौरवालकान् । २. सूदकारः । पउम.भा-२/७
Jain Education Intemational