Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 26

१९८
पउमचरियं तेण वि य महिन्देणं, निच्छूढा तिव्वदोसभीएणं । समयं मए पविट्ठा, एसा रण्णं महाघोरं ॥१००॥ एसा दोसविमुक्का, रयणीए अज्ज पच्छिमे जामे । वरदारयं पसूया, पलियङ्कगुहाए मज्झम्मि ॥१०१॥ एयं चिय परिकहिए, जंपइ विज्जाहरो सुणसु भद्दे ! । नामेण चित्तभाणू, मज्झ पिया कुरुवरद्दीवे ॥१०२॥ पडिसुज्जउत्ति अहयं, सुन्दरमालाए कुच्छिसंभूओ। वरहियसुन्दरीए, भाया य महिन्दभज्जाए ॥१०३॥ मह एस भइणिधूया, बाला चिरकालदिट्ठपम्हट्ठा । साभिन्नाणेहि पुणो, मुणिया सयणाणुराएणं ॥१०४॥ नाऊण माउलं सा रुवइ वणे तत्थ अञ्जणा कलुणं । घणदुक्खवेढियङ्गी, वसन्तमालाएसमसहिया ॥१०५॥ वारेऊण रुयन्ती, भणिओ पडिसुज्जएण गणियण्णू । नक्खत्त-करण-जोगं, कहेहि एयस्स बालस्स ॥१०६॥
सो भणइ अज्ज दियहो, विभावसु बहुलअट्ठमी य चेत्तस्स ।
समणो च्चिय नक्खत्तं, बम्भा उण भण्णए जोगो ॥१०७॥ मेसम्मि रवी तुङ्गो, वट्टइ मयरे ससी य समठाणे । आरो वसभे गमणो, कुलिरम्मि य भग्गवो तुङ्गो ॥१०८॥ गुरुसणि मोणे तुङ्गा, बुहो य कण्णंमि वट्टए उच्चो । साहेन्ति रायरिद्धि, इमस्स बालस्स जोगत्तं ॥१०९॥ सुपुरिस ! सुभो मुहत्तो, उदओ मीणस्स आसि तव्वेलं । सव्वे गहाऽणुकूला, विद्धिट्ठाणेसु वट्टन्ति ॥११०॥ एवं महानिमित्तं, भणियं बल-भोग-रज्ज-सामिद्धी । भोत्तूण एस बालो, सिद्धिसुहं चेव पाविहिई ॥१११॥ नक्खत्तपाढयं पि य, संपूएऊण तत्थ पडिसूरो । तो भणइ भाइणेज्जी, हणुरुहनयरं पगच्छामो ॥११२॥
तेनाऽपि च महेन्द्रेण निष्काषिता तीव्रदोषभीतेन । समकं मया प्रविष्टैषाऽरण्यं महाघोरम् ॥१००॥ एषा दोषविमुक्ता रजन्यामद्य पश्चिमे यामे । वरदारकं प्रसूता पर्यंकगुहाया मध्ये ॥१०१॥ एवमेव परिकथिते जल्पति विद्याधरः श्रुणु भद्रे ! । नाम्ना चित्रभानुर्ममपिता कुरुवरद्वीपे ॥१०२।। प्रतिसूर्यक इत्यहं सुन्दरमालायाः कुक्षि संभूतः । वरहृदयसुन्दर्या भ्राता च महेन्द्रभार्यायाः ॥१०३॥ ममैषा भगिनीदुहिता बाला चिरकालदृष्टविस्मृता । साभिज्ञानैः पुनर्ज्ञाता स्वजनानुरागेण ॥१०॥ ज्ञात्वा मातुलं सा रोदिति वने तत्राञ्जनाकरुणम् । घनदुःखवेष्टिताङ्गी वसन्तमालायाः समसहिता ॥१०५॥ वारयित्वा रुदन्ती भणितः प्रतिसूर्येण गणितज्ञः । नक्षत्र-करण-योगं कथयतस्य बालस्य ॥१०६।। स भणत्यद्य दिवसो विभावसु बहुलाष्टमी च चैत्रस्य । श्रवण एव नक्षत्रं ब्रह्म पुन भण्यते योगः ॥१०७॥ मेषे रविरुतुङ्गो वर्तते मकरे शशी च समस्थाने । आरो वृषभे गमनः कुलिरे च भार्गवस्तुङ्गः ॥१०८। गुरुशनी मीन उत्तुङ्गा, बुधश्च कन्यायां वर्तत उच्च: । कथयन्ति राजद्धिमेतस्य बालस्य योग्यताम् ॥१०९॥ सत्पुरुष ! शुभोमुहूंत उदयो मीनस्यासीत्तत्कालम् । सर्वे ग्रहा अनुकूला वृद्धिस्थानेषु वर्तन्ते ॥११०॥ एवं महानिमित्तं भणितं बल-भोग-राज्य समृद्धिम् । भुक्तवैष बालः सिद्धिसुखमेव प्राप्स्यति ॥१११॥ नक्षत्रपाठकमपि च सं पूजयित्वा तत्र प्रतिसूर्यः । तदा भणति भागिनेयीं हनुरुहनगरं प्रगच्छामः ॥११२।।
Jain Education Intemational