Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 59

सुव्वय- वज्जबाहु-कित्तिधरमाहप्पवण्णणं - २१ / ३६-६०
रत्तासोय-हलिहुम-वरदाडिम- किंसुएसु दिप्पन्तो । कोइलमुहलुग्गीओ, महुयरझंकारगीयरवो ॥४८॥ वरबउल-तिलय-चम्पय-असोय- पुन्नाय नायसुसमिद्धो । पाडल - सहयार - ऽज्जुण - कुन्दलयामण्डिउद्देसो ॥४९॥ बहुकुसुमसुरहिकेसर-मयरन्दुद्दामवासियदिसोहो । दाहिणपवणन्दोलिय- नच्चाविज्जन्ततरुनिवहो ॥५०॥ दहूण वज्जबाहू, मुणिवसहं तो मणेण चिन्तेइ । धन्नो एस कयत्थो, जो कुणइ तवं अइमहन्तं ॥५१॥ समसत्तु-मित्तभावो, कञ्चण-तणसरिस विगयपरिसङ्गो । लाभालाभे य समो, दुक्खे य सुहे य समचित्तो ॥५२॥ एएण फलं लब्द्धं, माणुसजम्मस्स ताव निस्सेसं । जो झायइ परमत्थं, एगग्गमणो विगयमोहो ॥ ५३ ॥ हा ! कट्ठे चिय पावो, बद्धो हं पावकम्मपासेहिं । अइकढिण-दारुणेहिं, चन्दणरुक्खो व नागेहिं ॥ ५४ ॥ मुणिवसभदिन्नदिट्ठी, भणइ य तं उदयसुन्दरो वयणं । किं महसि समणदिक्खं ?, कुमार ! अहियं निरिक्खेसि ॥५५॥ तो भइ वज्जबाहू, एव इमं जं तुमे समुल्लवियं । उदएण वि पडिभणिओ, तुज्झ सहाओ भविस्से हं ॥५६॥ ववाहभूसणेहिं, विभूसिओ गयवराउ ओइण्णो । आरुहिऊण गिरिवरे, पणमइ य मुणिं पयत्तेणं ॥५७॥ अहसो नमिऊण मुणी, साहसणत्थं पणट्ठमय-रायं । पुच्छ्इ संसारठिइं, बन्ध- मोक्खं च जीवस्स ॥५८॥ संसारस्वरूपं बन्धमोक्षस्वरूपं च
भइ ओ मुणिवसमो, जीवो जह अट्ठकम्मपडिबद्धो । दुक्खाइँ अणुहवन्तो, परिहिण्डइ दीहसंसारं ॥ ५९ ॥ कम्माण उवसमेणं, लहइ जया माणुसत्तणं सारं । तह वि य बन्धवनडिओ, न कुणइ धम्मं विसयमूढो ॥ ६० ॥
रक्ताशोकहारिद्रद्रुमवरदाडिम- किंशुकै र्दीप्यमानः । कोकिलमूखरोद्गीतो मधुकरझंकारगीतरवः ||४८|| वरबकुल-तिलक - चम्पकाशोकपुन्नागनागसुसमृद्धः । पाटलसहकारार्जुनकुन्दलतामण्डितोद्देशः ॥४९॥ बहुकुसुमसुरभिकेसरमकरन्दोद्दामवासितदिगोघः । दक्षिणपवनान्दोलितनतयत्तरुनिवहः ॥५०॥ दृष्ट्वा वज्रबाहु र्मुनिवृषभं तदा मनसा चिन्तयति । धन्य एष कृतार्थो यः करोति तपोऽतिमहत् ॥५१॥ समशत्रुमित्रभावः काञ्चन-तृणसदृशो विगतपरिसङ्गः । लाभालाभे च समो दुःखे च सुखे च समचितः ॥५२॥ एतेन फलं लब्धं मनुष्यजन्मनः तावन्निःशेषम् । यो ध्यायति परमार्थमेकाग्रमना विगतमोहः ॥५३॥ हा ! कष्टमेव पापो बद्धोऽहं पापकर्मपाशैः । अतिकठिन-दारुणैश्चन्दनवृक्ष इव नागैः ॥५४॥ मुनिवृषभदत्तदृष्टि र्भणति च तमुदयसुन्दरो वचनम् । किं काङ्क्षषे श्रमणदिक्षां ? कुमार ! अधिकं निरीक्षषे ॥५५॥ तदा भणति वज्रबाहु एवमिदं यत्त्वया समुल्लापितम् । उदयेनाऽपि प्रतिभणितस्तव सहायो भविष्याम्यहम् ॥५६॥ वीवाहभूषणैर्विभूषितो गजवरादवतीर्णः । आरह्य गिरिवरं प्रणमति च मुनिं प्रयत्नेन ॥५७॥
अथ स नत्वा मुनिं सुखासनस्थं प्रनष्टमदरागम् । पृच्छति संसारस्थिति बन्ध-मोक्षं च जीवस्य ॥५८॥ संसारस्वरूपं बन्धमोक्षस्वरूपं च -
-
भणति ततो मुनिवृषभो जीवो यथाऽष्टकर्मप्रतिबद्धः । दुखान्यनुभवन् परिभ्रमति दीर्घसंसारम् ॥५९॥ कर्माणामुपशमेन लभते यदा मनुष्यत्वं सारम् । तथाऽपि च बान्धवनटितो न करोति धर्मं विषयमूढः ||६०||
२३१