________________
અદત્તાદાન
૩૯
છવાયલા માર્ગમાં પ્રવેશ કરે છે. વળી આકાશમાં અનેક ધનુષ્યબાણ-તલવાર-ત્રિશૂળો–બરછીઓ ઉછળી રહી છે તેમાં ચોદ્ધાઓ ડાબે હાથે ઢાલ લઈને, મ્યાનમાંથી જળહળતી તલવારે બહાર કાઢીને પ્રહાર કરવા પ્રવૃત્ત થાય છે. ભાલાં, બાણ, ચકે, ગદા, કહાડા, મૂશળ, હેલ, ત્રિશુળ, લાકી, ભીંઘમાલ (એક જાતનું છરા જેવું હથિયાર), મેટા ભાલા, પટ્ટીશ, ચામડે વીટેલે પત્થર, ઘણુ, મુઠ્ઠી પ્રમાણ પાષાણુ, મુદ્દગર, ભેગળ, ગોફણના ગળા, ટક્કર, ભાથાં, કુણી (મગધ દેશનું એક જાતનું શસ્ત્ર), આસનરૂપી શસ્ત્ર, તલ્હાર, ઇત્યાદિ જળહળતાં શસ્ત્રો શત્રુ પ્રત્યે તેઓ ફ્રેકે છે ત્યારે આકાશ વીજળીના પ્રકાશની પેઠે કાન્તિમાન અને છે. વળી રણભૂમિને વિષે શંખ, ભેરી, દુંદુભિ, તુરીના સ્પષ્ટ દેવનિથી અને પડહ વાગવાથી જે ગંભીર શબ્દો થાય છે તેથી શૂરાઓ હર્ષિત થાય છે અને એ ભયંકર અવાજથી કાયરે બીહે છે. હાથી, ઘોડા, રથ, સુભટ ઉતાવળે ચાલવાથી જે રજ ઉડે છે તેનાથી છવાયેલા અત્યંત અંધકારથી કાયર જનનાં નેત્ર અને હૃદય આકુળવ્યાકુળ બની જાય છે. શિથિલપણે કરીને ચંચળ એવા શિખરવાળા સુકુટ, કિરિટે, કુંડલે, નક્ષત્રમાળા (કંઠમાં પહેરવાનું આભરણ)થી શોભતા અને વિજયદેવજ, વૈજયન્તી પતાકા, વીંઝાતા ચામર તથા છત્રવાળા (સુભટે) પણ ગહન અંધકારમાં ડૂબી જાય છે. ઘેડાને હણહણાટ, હાથીને ગુલગુલાટ, રથને ધણધણાટ, પાયદળ લશ્કરને હર-હર એ દેવનિ, ખભા ઉપર ભુજાને થાપટે, સિંહના જેવો.
