________________
– આચારાંગસૂત્રનાં વ્યાખ્યાનો - ૩
અનુયાયી છે. એ ખોટી સલાહ તો ન જ આપે. એણે આવીને શ્રી અભયકુમાર પાસે પોતાના પિતાની દશા જણાવી.
શ્રી અભયકુમારે જણાવ્યું કે, “સુલસ ! તું ભક્તિ કરે છે, પણ એ ખોટી છે. તારો બાપ રોજ પાંચસો પાડા મારનારો, એને નરકે જ જવાનું હોય. ભગવાને પણ કહ્યું છે કે સાતમીએ જવાનો છે. ત્યાં જવાની આ બધી તૈયારી છે. ધાતુવિપર્યય થયો છે. એને પુષ્પની શયા ન રૂચે. એ તો ખૂંચે. બાવળની શૂળોની શપ્યા જોઈએ. ચંદનના લેપ એને ન ગમે, એથી તો એ બળે, એને તો વિષ્ટાના લેપથી ટાઢક વળે. મિષ્ટાન્ન એ ન ખાય, એ તો કડવા-તીખા પદાર્થો, પાંદડાં ખાય. તારા બાપને જો થોડી પણ શાંતિ આપવી હોય, તો આ રીતે ભક્તિ કર !”
સુલસને વિશ્વાસ તો પાકો હતો. તરત બાવળની શય્યા કરી એમાં સુવાડ્યો કે “હા. આશ, કાંક ઠીક થયું એમ કાલસૌકરિક બોલ્યો. સુલસ તો સ્તબ્ધ જ થઈ ગયો. વિષ્ટાના લેપથી એ કસાઈ વધારે શાંત થયો. આખરે એ મરીને સાતમીએ ગયો. એના મર્યા પછી કુટુંબીઓ ભેગાં થઈ તુલસને કહેવા લાગ્યાં કે “હવે પાંચસો પાડા રોજ મારવાનો કુલધર્મ તે આદર !”
સુલસ કહે છે કે, “મેં પ્રત્યક્ષ ફળ જોઈ લીધું છે, અનુભવ્યું છે, માટે એ મારાથી નહિ થાય.”
કુટુંબીઓ : “તારા દુઃખમાં અમે ભાગીદાર થશે.”
કાલસૌકરિક કસાઈને આવી રીતે મરતાં જેમ સુલસે જોયો હતો, તેમ કુટુંબીઓએ પણ જોયો હતો, પણ હીનભાગ્યને અસર ન થાય.આખરે સુલસે એક કુહાડો મંગાવી પોતાના પગ ઉપર માર્યો. લોહી નીકળ્યું, મૂર્શિત થયો, બૂમાબૂમ પાડવા લાગ્યો, કુટુંબીઓ ભેગા થયા, અને “શું થાય છે ?' એમ પૂછવા લાગ્યાં,
તુલસ કહે છે કે, “મરી ગયો, થોડું થોડું દુઃખ વહેંચી લો !” કુંટુબીઓ : “દુઃખ વહેંચી લેવાય એવું સાંભળ્યું છે ?” સુલસ : “ત્યારે પહેલાં શું જોઈને બોલતાં હતાં ?”
શ્રી અભયકુમાર કુઠારના ઘાથી પીડાતા સુલસને શાંતિ આપવા ગયા અને કહ્યું કે, “બધું જ અમે સાંભળ્યું, એટલે આનંદથી હું અહીં આવ્યો છું ખરેખર, કાદવથી જેમ લોકો દૂર ખસે તેમ તું પિતાના પાપથી દૂર થઈ ગયો છે, માટે ધન્યવાદને પાત્ર છે.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
