________________
મી સંબંધ સપ્તતિકાભાષાંતર શિયાળને દૂર ગયેલા જાણે પગ પસાર્યા અને ડોક ઉંચી કરી, તેટલામાં શીવ્રતાથી આવી એક શિયાળે તે કાચબાને મુખવડે પકડ્યો અને ખંડખંડ કર્યો. બીજો કાચ તે થાકી ગયેલા અને પરિશ્રમને પામેલા શિયાળે ગયા ત્યાં સુધી પોતાના અંગને સંકેચી રાખવાપૂર્વક સ્થિરજ રહ્યો. અને ક્ષણેતર પછી પાંખરૂપ પાંજરામાંથી પહેલાં એક પગને કહાડ્યો, પછી બીજા પગને અને છેવટે માથાને બહાર કાઢ્યું. એ પ્રમાણે કરવાથી તે આત્માના સુખપૂર્વક વિચર્યો.'
આ દષ્ટાંતને ઉપનય ઈદ્રિયોને ગેપવવા ન ગાવવાના ગુણ દેષપૂર્વક જાણી લે.
તથા જિનેશ્વરેએ કહેલ સિદ્ધાંત અર્થાત અંગપ્રવિષ્ટ, અનંગપ્રવિષ્ટ એવા ભેદવાળાં તીર્થકરેએ પ્રરૂપેલાં આગમને વેગવહનપૂર્વક સદ્ગુરૂના મુખકમલથકી જેઓએ પરમાર્થ-રહસ્ય સ્વીકારેલ હોય તે જિનોસિદ્ધાકૃત્તિપરમાણઃ જાણવા. કારણ કે
ગવહન કર્યા વિના સિદ્ધાંત ભણવાને આગમમાં નિષેધ કર્યો છે. તે માટે શ્રીઠાણાંગ સત્રમાં કહ્યું છે કે–“ત્રણ વાચનાને અયોગ્ય જણાવ્યા છે. તે આવી રીતે-અવિનીત ૧, વિકૃતિપ્રતિબદ્ધ ૨, અશાંત પરમક્રોધ૩.”: ઈત્યાદિ સૂત્ર સુગમ છે. “ વાવના :” સૂત્રને અભ્યાસ ન કરાવે. આ કારણથી જ અર્થ પણ ન સંભળાવ. કારણ કે સૂત્રથી અર્થની અધિકતા છે. તેમાં અવિનીત-સૂત્ર તથા અર્થ આપનારના વંદનાદિ વિનયથી રહિત ૧. તેને ભણાવવામાં દેષ છે. જેથી કહ્યું છે કેr૪ જિ તાજ જન્મ, ગાળી રંગો શિશુ સુપf 1
મા નાસિક પ વારે વ તેT ?” આ ભાવાર્થ-“અવિનીત શ્રુત ભણ્યા વિના પણ જ્યારે સ્તબ્ધ રહે છે, તે શ્રતને પ્રાપ્ત કર્યા પછી તે શું કહેવું ? અર્થાત અધિક અવિનીત-વિનયહીન સ્તબ્ધ થાય છે. માનયુક્ત પ્રાણું ક્ષત થયેલાને ક્ષારનું સિંચન કરવાની માફક અધિક નષ્ટ થાય છે. ૧ ”
