________________
શ્રી સંધ સહતિકા-ભાષાંતર. ગુણવાન શિષ્ય જ ઉપદેશને યોગ્ય હોવાથી આવું સંબોધન મૂક્યું છે. મેક્ષના અભિલાષી સાધુ અથવા શ્રાવકે તે ગચ્છને કાલકૂટ ઝેરની જેમ ગણી દરથી પરિહર જોઈએ. જેમ ઝેર ખાવાથી પ્રાણને પરિત્યાગ કરાવે છે, એથી એ દૂર જાય છે, તેમ ભ્રષ્ટાચારિ સાધુઓના સમુદાયરૂપ આ ગચ્છ પણ સંયમરૂપિજીવિતને નાશ કરનાર હોવાથી પરિહરવાં એગ્ય છે. ખરાબ સંગત દેને જ ઉત્પન્ન કરે છે, એથી તેને પરિહાર કરે એ જ ઉત્તમ છે. ૩૮. કથ , વિરામયિ લિવિયુવાન ! परिभुजइ साहूहि, ते गोयम ! केरिसं गच्छं १ ॥३६॥
જે ગચ્છમાં સાધ્વીઓએ પ્રાપ્ત કરેલ પાત્ર વિગેરે વિવિધ ઉપકરણ સાધુઓ વડે ઉપગમાં લેવાય, હે મૈતમ ! તે ગચ્છ કેવા પ્રકારને? ૩૯.
વ્યાખ્યાર્થ-જે ગચ્છમાં વેષમાત્રથી આજીવિકા ચલાવનાર મુનિવડે સાધ્વીઓએ આણેલ વિવિધ પ્રકારનાં પાત્ર વિગેરે ધર્મસાધન ઉપકરણે કારણે સિવાય સેવાય છે, સાધુઓ વડે સાધ્વીએને દેવાય છે, પરંતુ સાધ્વીઓએ આણેલું સાધુઓ વડે ન સ્વીકારાય. તેમ કરતા પાસસ્થા થાય છે. કહ્યું છે કે-“કાર્ય વિના નિષ્ણજન દેવેન્દ્ર વિગેરેના અવગ્રહની અનુજ્ઞા માગે, દિવસે સુવે, સાધ્વીઓના લાભને ખાય, સ્ત્રીઓના આસન ઉપર (તેઓના ઉઠયા પછી તરતજ બેસે. ૧
હે ગતમ! તે કેવા પ્રકારને ગચ્છ?” આ પ્રમાણે શ્રી વર્ધમાન સ્વામિયે ગતમસ્વામીને ઉદ્દેશીને કહ્યું છે. એથી એવા પ્રકારના ગચ્છને પરિહરો જોઈએ. એમ સમજાવ્યું છે. ૩૯
जत्थ हिरएण-सुवएणं, हत्थेण पराणगंपि नो छिप्पइ । कारणसमल्लियपि हु, गोयम ! गच्छं तयं भणियं ॥४०॥
જે ગચ્છમાં મુનિયે કારણ પ્રસંગથી પ્રાપ્ત થવા છતાં પણ ગૃહસ્થાવસ્થાના પિતાના અને પારકા પણ સેના રૂપાને હાથવડે સ્પર્શ કરતા નથી; હે ગૌતમ ! તેને ગ૭ કહ્યો છે. આ
