________________
૭
નામધારી ગ૭ વર્ણન. અને દ્રવ્યસ્તવ તે છ જવનિકાયના વધ વિના ન થઈ શકતું હોવાથી તેને સરસવ સમાન કહ્યું છે. દ્રવ્યસ્તવને આરાધનારા જીવ ઉત્કૃષ્ટથી અચુત દેવલોક સુધી જ જાય છે. ત્યાંથી આગળ જઈ શકતા નથી. ૩૭.
કથન કરવામાં આવેલા દ્રવ્યસ્તવ અને ભાવસ્તવ એ બને ગચ્છમાં વસનારનાં જ બહુમાન પામે છે, પરંતુ પિતાની મતિક
લ્પનાથી આજીવિકા ચલાવનારનાં તે બહુમાન પામતાં નથી. એથી ગચ્છના સ્વરૂપને પ્રકટ કરવા ઈચ્છતા ગ્રંથકાર પ્રથમ બે ગાથા વડે નામધારિ ગ૭ને ત્યાગ કરવાનું દર્શાવે છે –
जत्थ य मुणिणो कयविक्कयाइ कुव्वंति निचमुभट्ठा । तं गच्छं गुणसायर , विसं व दूरं परिहरिजा ॥ ३८॥
જે ગચ્છમાં નિત્ય અત્યંતભ્રષ્ટ મુનિ કય, વિક્રયને કરતા હોય; તે ગચ્છને હે ગુણસાગર ! તું વિષની માફક દૂરથી પરિહરજે-ત્યાગ કર. ૩૮.
જે ગચ્છમાં–સાધુઓના સમુદાયમાં સદા સાધુઓના આચારથી અત્યંત પતિત થયા છતાં નામથી જ યતિ કેય, વિકય વિગેરે કરે છે. તેમાં મૂલ્ય વડે બીજાની પાસેથી વસ્તુ ગ્રહણ કરવી તે કય. અને મૂલ્ય વડે બીજાને પિતાની વસ્તુ આપવી તે વિકય કહેવાય છે. મુનિએ ય, વિકય ન કરવો જોઈએ. તે સંબંધમાં શ્રી ઉત્તરાધ્યયન સિદ્ધાન્તમાં કહ્યું છે કે –
મૂલ્ય વડે વસ્તુ ખરીદ કરનાર સાધુ કયિક તેવા પ્રકારના બીજા લોકોની જે થાય છે. મૂલ્ય ગ્રહણ કરી વસ્તુ વેચતે સાધુ વેપારમાં પ્રવૃત્ત થવાથી વણિક બને છે. કય-વિક્રયમાં વર્તતે ભિક્ષુ-સાધુ તેવા પ્રકારનો ન થઈ શકે કે–જેવા પ્રકારને સાધુ સિદ્ધાંતમાં કહ્યો છે. ભિક્ષાથી વૃત્તિ ચલાવનાર ભિક્ષુએ તેવા પ્રકારની વસ્તુની યાચના કરવી, પરંતુ વસ્તુ ખરીદ કરવી નહિ. કેમકે કય-વિક્રય એ મહાન દેષ છે. ભિક્ષાવૃત્તિ સુખ કરનાર છે.” મૂળમાં આદિ શબ્દ મૂકેલ હોવાથી રાંધવું-રંધાવવું વિગેરેનું ગ્રહણ કરવું. હે ગુણસાગર ! હે ક્ષમા વિગેરે ગુણેના સમુદ્ર !
