________________
૧૫૪
શ્રી સંધ સંતિકા-ભાષાંતર. ધર્મ નથી. જે શક્ય હોય તે કરવું જોઈએ. બાકીના કાર્યોમાં જયણાએ પ્રવૃત્તિ કરવી જોઈએ. સહણવડે વિશુદ્ધ ફક્ત એકલે શ્રાવકધર્મજ ધારણ કર જોઈએ. ” ત્યાર પછી આ વચન સાંભળી રેષવડે રાતાં નેત્રવાળા અને ફરતા-કંપતા હોઠવાળા ધવલશ્રાવકે વરદત્તને આવી રીતે પૂછયું કે- “રે પરલોક પરામુખ! દુર્મુખ! ભારે કમી! સાધુ શ્વેષી ! જે સાધુધર્મ નથી, તે શ્રાવકધર્મ કેમ હોઈ શકે? મૂળ વિના ડાળ ન હોય, ડાળ વિના શાખાઓ ન હોય. શાખા વિના પુષ્પ ન હોય, પુષ્પ વિના ફળ કયાંથી હેયી નિગ્રંથ વિના તીર્થ ન હોય, તીર્થમાંજ શ્રાવકે હાય છે; જે સાધુધર્મ નથી તે એવી રીતે તીર્થને ઉચછેદ થાય છે. કિંચકેવળજ્ઞાની, મન:પર્યવજ્ઞાની, ચાદપૂવી, દસપૂવી, નવ પૂવીએથી રહિત એવા આ કાળમાં હે અજાણુ! પ્રગટ વચનથી તું ચારિત્રને નિષેધ કેમ કરે છે? સદ્ગતિનાં સુખરૂપી લાકડાંને બાળનાર મુનિ દ્વેષરૂપી અગ્નિ વડે તું અત્યંત દ્વેષી ચિત્તવાળે બની ધર્મરૂપ આરામને ન બાળ, ન બાળ. ગુરુકર્મ વડે ભારે કર્મવડે હિણાયેલા, દુર્ગતિના માર્ગમાં ચાલનારા, હારા સરખા મહા પાપીઓ દેખાય છે. શ્રુતકેવલીએ કહ્યું છે કે–ધીર પુરૂષોની પરિહાની મંદધમી, બુદ્ધિ વિનાના કેટલાક છે, વિહરતા સંવિગ્ન જનની હીલના કરે છે. અકૃતજ્ઞ મનુષ્ય રેષવડે અથવા Àષવડે, મિથ્યા ભાવવડે છતા ગુણેને ઢાંકતે, અછતા ગુણે (અવગુણે) ને બોલે છે. છતા ગુણેને નાશ, પરંપરિવાદ, પરને આળ આપવું, ધર્મમાં અબહુમાન, અને સાધુ તરફ પ્રક્વેષ એજ ખરેખર સંસાર છે. : - તું ધર્મ જાણુતે નથી, આગમ જાણતા નથી તેમ લોક વ્યવહારને જાણતા નથી. વિધિએ હારૂં મુખ દુર્ગતિમાં પાડવા માટે બનાવ્યું છે. મનુષ્ય જન્મ, શ્રાવકધર્મ, સાધમિક પુરૂષની સાથે સંગ એ સર્વ સાધુ તરફના પ્રàષવડે ઝટ ગુમાવ્યું. કેમકે“તપ, નિયમમાં સારી રીતે ઉદ્યમવાળા, સઝાય, ધ્યાનમાં લાગેલ મનવાળા, સુસાધુરૂપી રને આજ પણ વિરલ વિરલ કેઈક કઈક જેવામાં આવે છે,
