________________
૧૦૪
શ્રા સંબધ સતસકિા-ભાષાંતર. થાઓ કરવા લાગી, પ્રસન્ન મનવાળી થઈ રહિણું જિનેંદ્રિને પૂજતી ન હતી, ગુરૂદેવને પણ વંદન કરતી ન હતી, બહુ હાસ્ય કરતી, બહુ બેલી તેણે બીજાઓને પણ વ્યાઘાત કરતી હતી. મહર્થિક–પૈસાદાર શેઠીઆની દીકરી એટલે કેઈપણ તેણુને કાંઇ પણ કહી શકતું નહિં. અતિ પ્રસંગ થવાથી સ્વાધ્યાય ધ્યાનથી રહિત થયેલી તે રેહિણીને એક શ્રાવકે કહ્યું “બહેન ! અતિ પ્રમત્ત થઈ ધર્મસ્થાનમાં પણ આમ વાત શું કરે છે? કેમકે જિનેશ્વરેએ ભવ્ય અને વિકથાનો સદા નિષેધ કર્યો છે. શૃંગાર રસની મુખ્યતાવાળી, મેહમયી, હાસ્ય-ક્રીડા ઉત્પન્ન કરનારી, બીજાના દે કથન કરનારી વિકથા ન જ કરવી જોઈએ, માટે જિનેશ્વરે, ગણુધરે, મુનીઓ વિગેરેની સત્કથારૂપી તરવારથી વિકથારૂપી વેલડીને છેદી તું ધર્મધ્યાનમાં લીન મનવાળી થા.”
ત્યારે રેહિણીએ કહ્યું કે– ભાઈ પીયરની જેવા જિનમંદિરને પામી મહિલાઓ પોત–પિતાનાં સુખ–દુ:ખ કહેવાથી ક્ષણવાર સુખી થાય છે. ફક્ત વાતને માટે કઈ પણ કોઈને ઘરે . ખાસ મળતું નથી, માટે મહેરબાની કરી અહને તય્યારે કંઈ .. કહેવું નહિ.” આમ કહેવાથી “આ સર્વથા અગ્ય છે.” એમ જાણે તે શ્રાવક મન રહ્યો. રોહિણી પણ પિતાને ઘરે ગઈ ત્યારે તેણીના પિતાએ તેને કહ્યું કે–વત્સ! વિકથાના વિષયમાં લેકમાં , ત્યારે અપવાદ અત્યંત સંભળાય છે, આ સાચો હોય અથવા છેટે હાય પરંતુ તે પ્રકટ મહિમાને પણ હણે છે. કહ્યું છે કે –
વિરૂદ્ધ હાય, સત્ય હોય અથવા અસત્ય હાય, પરંતુ સવ સ્થળમાં પ્રસિદ્ધ લોકવાદ મહિમાને હરે છે-નાશ કરે છે. તુલા (રાશિ) માંથી પસાર થયેલા, પ્રકટ રીત્યા સમસ્ત અંધકારને નાશ કરનારા સૂર્યનું પણ કન્યા (રાશી) માં ગમન કરતાં તેવું તેજ હોતું નથી.
તેથી હે પુત્રિ! જે તું સુખ ચાહતી હો, તે મુક્તિથી પ્રતિકૂલ વર્તનારી નરકની વાટ જેવી પરદેષકથા-વિકથાને મૂકી દે. કહ્યું છે કે –
