________________
બીજી તરફ એ મુનિને કુતૂહલ પણ પાર વિનાનું જાગે છે. આવી અનુપમ લીનતા તેમના માટે કદાચ સાવ નવી બાબત છે. તેમને રહી રહીને થાય છે કે પૂછું? બોલાવું? ભંગ પડાવું? અંતર્મુખતાના પ્રદેશમાં જેણે ક્યારેય પગ મૂક્યો નથી હોતો, તેને સાધના શી ચીજ છે તે સમજાવું શકય નથી. અને સાધનાની મસ્તીથી અણજાણ વ્યકતિને, કોઈ સાધકની સાધનામાં ભંગ પાડવાથી કેટલી હાનિ થઈ શકે, તે કેવી રીતે સમજાય ? પેલા મુનિની આ જ દશા છે. એક બાજુ કૌતુક, તો બીજી બાજુ ઉતાવળ; એ બેના મિશ્ર આવેગમાં તેમણે એ સાધુપુરુષને ઢંઢોળી દીધાઃ “સાહેબ ! શું કરો છો ?” જવાબમાં મૌન. ફરી ઢંઢોળવું, ફરી પૃચ્છા. જવાબ: “કાંઈ નહિ”. બે-ત્રણ વખત આ જ ક્રમ, અને પેલા મુનિથી ન રહેવાયું. તેમણે પગ પકડીને કહ્યું: “સાહેબ, આપ ભલે ના કહો, પણ હું હમણાં ત્રણ દિવસથી જોયા કરું છું કે આપ આ રીતે જ ભાવવિભોર બનીને ડોલ્યા કરી છે, અને કાંઈક ન સમજાય તેવું ગણગણતા રહો છો. વાપરવાનું છે નહિ – અટ્ટમ, કોઈ સાથે વાત પણ કરતા નથી; દહાડેય આમ ડોલ્યા કરો છો, અને રાતે પણ જ્યારે જ્યારે હું જાણું છું ત્યારે આમ જ ડોલતાં બેઠા હો છો. વાત શું છે? કહો તો ખરા !. જવાબ: “કાંઈ નહિ”. ડોલવાનું ચાલુ. હવે પેલા મુનિને જિદ ચડી : “સાહેબ ! શું શાસનદેવ દેખાય છે? સીમંધરસ્વામી આવે છે? એમની સાથે કાંઈ વાત કરો છો ? કોની સાથે વાતો કરો છો ? આજે ચોથો દિવસ છે આ વાતને; આજે તો કહેવું જ પડશે”. મુનિના મનમાં જિદની સાથે રમૂજનો ભાવ પણ જાગી ગયો
હતો.
અંતેવાસીના આ આગ્રહ સામે સાધુપુરુષ અંતે થાક્યા. એમણે બોખલું મોં ઉઘાડ્યું અને હરખઘેલા બાળક જેવી કાલીઘેલી પણ તૂટક જબાનમાં કહ્યું: “ભાઈ ! આમ પણ મારી ઉંઘ ઉંમરને લીધે ઘટી ગઈ છે તે તું જાણે જ છે. પણ આ ત્રણ દહાડાથી તો ઉંઘ ન આવતી નથી; ઊડી જ ગઈ લાગે છે. એટલે હું તો મારી ટેવ પ્રમાણે મારું ગણવાનું તે ગણ્યા કરું અને સીમંધરસ્વામીનું રટણ કર્યા કરું છું. એમાં આ ત્રણ દિવસથી મને ઝાકઝમાળ કાંગરાવાળા ચકચકિત સમવસરણના ત્રણ ગઢ દેખાયા કરે છે. એમાં ઘણા બધા દેવો અને દેવીઓ દેખાય પુરુષો ને સ્ત્રીઓનો તો કોઈ પાર નહિ. વચમાં મોટું અશોકવૃક્ષ દેખાય, તેની નીચે ચઉમુખજી ભગવાન બેઠા હોય. તે દેશના આપતા હતા. મેં પણ દેશના સાંભળી. દેશના પૂરી થયાથી ભગવાન પાછા જતા હતા ત્યારે મેં પૂછ્યું કે આપ ક્યાં પધારો છો? તો ભગવાને કહ્યું કે મહા વિદેહે જઉં છું. મેં કહ્યું : ભગવાન ! અહીં આવ્યા અને મને મૂકીને જાઓ છો? મને સાથે લઈ જાઓ ને ! તો ભગવાન કહે કે તમારે આવવાની હજુ વાર છે હમણાં અહીં રહો.”
