________________
શ્રીવિજયવિજ્ઞાનસૂરિજી મહારાજ તથા તેમના શિષ્ય પંન્યાસ શ્રીકસ્તૂરવિજયજીનું ચાતુર્માસ ૧૯૯૬માં સૂરત - નવાપરાના ઉપાશ્રયે થતાં તેમના સૌમ્યતા, ચારિત્રપરાયણતા તથા જ્ઞાન - ધ્યાન વગેરે પ્રતિ છગનભાઈ વિશેષ આકર્ષાયા. પોતાના વૈરાગ્યને તથા તપોબળને સોળે કળાએ વિકસાવવા માટે કેવો સહારો ખપતો હતો, તે આ પૂજયો પાસે બરાબર મળી રહેશે તેની તેમના દિલને ખાતરી બેઠી. અને તે સાથે જ, હવે વહેલી તકે દીક્ષા ગ્રહણ કરવા માટે તેમનું અંતર થનગનવા માંડ્યું. પુણ્યશાળી તો એટલા બધા કે તેઓ દીક્ષા લે તો તેમના પરિવારમાંથી તેમને રૂકાવટ કરે તેવું કોઈ પાત્ર ન હતું. હજી તો બન્ને ભાઈઓનો પરિવાર સંયુક્ત જ હતો. વ્યાવહારિક દષ્ટિએ, બાપીકી મિલકતમાંથી કોઈ ભાગલાગ વહેંચાયા નહોતા; બલ્ક એવી જુદાઈની કલ્પના પણ તેમના પરિવારમાં કોઈને ન હતી. છતાં માતાતુલ્ય ભાભી, ભત્રીજાઓ અને અન્ય સર્વ સગા - સ્નેહીઓ – સૌ કૌઈ છગનભાઈ દીક્ષા લે તેમાં પ્રસન્નભાવે સંમત હતા. અરે, ગજરાબહેન પણ પ્રસન્ન હતાં. વાત એમ હતી કે છગનભાઈ જેવા સાધક જીવના સાહચર્યના પ્રતાપે ગજરાબહેન માત્ર ધર્મના જ નહિ, પણ વૈરાગ્યના રંગે પણ રંગાયાં હતાં. ત્યાં સુધી કે તેમના અંતરમાં પણ છગનભાઈ નીકળે તો સાથે નીકળવાનાં અરમાન પેદા થયાં હતાં. તકલીફ એક જ હતી કે તેમનું ધાર્મિક ભણતર સાવ નજેવું હતું. વળી, નવું ભણવામાં કષ્ટ પણ ઘણું પડતું. તેથી સાધ્વી થઈને કોઈને માથે પડવાનું કે લાચાર કે ઓશિયાળી જિંદગી જીવવાનું તેમને નામંજૂર હતું. આથી ભાવ થતા, વધતા અને પાછા પડી જતા. છગનભાઈના મનમાં ખરું કે એકવાર દીક્ષા લઈ લેવી. પછી પડે એવા દેવાય. કામ કામને શીખવે. પરંતુ તેમણે તેમની, દાંપત્યજીવનમાં કાયમ દાખવેલી સમજણ અને સમતુલા આ પ્રસંગે પણ અકબંધ જાળવી. પોતાની સાથે ગજરાબહેને દીક્ષા લેવી જ એવો આગ્રહ, આડકતરી રીતે પણ તેમણે સેવ્યો નહિ. ગજરાબહેને પોતાને માટે જે નિર્ણય કરવો હોય તેની તેમને
સ્વતંત્રતા આપી. બલ્ક પોતાની દીક્ષાનો નિર્ણય પણ ગજરાબહેનની રાજીખુશીથી સંમતિ - મળ્યા પછી જ તેમણે લીધો. સગાંવહાલાં પણ એવાં કે આ બન્ને જણ જે નિર્ણય લે, તે પછી ઉદ્ભવનારી દરેક પરિસ્થિતિને પ્રેમપૂર્વક સાનુકૂળ બનીને સંભાળી લેવાને તૈયાર. આમ, ૧૯૯૬ના ચાતુર્માસ દરમિયાન, આ ચોમાસું પૂરું થયે દીક્ષા લેવાનો નિર્ણય, છગનભાઈએ કરી લીધો હતો. તે નિર્ણયને અનુરૂપ રીતે જ, તે ચોમાસાનો મોટો ભાગ તેમણે, આંબેલની ઓળી, અહોરાત્ર તથા દેશાવનાશિક વ્રત કરવાપૂર્વક ઉપાશ્રયમાં જ વ્યતીત કર્યો. હવે એક વાત નક્કી હતી કે છગનભાઈ દીક્ષા લે, અને ગજરાબહેન ઘરે રહે. ભવિષ્યમાં તેમના ભાવ થાય અને દીક્ષા લેવી હોય તો લે, પણ તેમ ન બને તો અને ત્યાં સુધી તેમના જીવન-નિર્વાહનું શું? વ્યવહારની ઊંડી સૂઝ ધરાવતા છગનભાઈએ આ મુદ્દો ખૂબ ગંભીરતાથી વિચારી લીધો. ગજરાબહેને કોઈની પરાધીનતા વેઠવી ન પડે કે કોઈને ગજરાબહેનનો ભાર માથે પડ્યાનું ન લાગે તે રીતે, પોતાના નિકટના સ્વજનો સાથે સલાહ મસલત કરીને, ગજરાબહેનના ભાવીને અંગે, પોતાની આપકમાઈથી તથા બાપીકી મિલકતમાંથી પોતાના
