________________
કરવી, તથા મોટા સમુદાયમાં અવનવા પરિણત - અપરિણત જીવો હોય તેમની વિશ્રામણા કરવી, આ ત્રણ બાબતમાં તે સાધ્વીજી થોડા જ વખતમાં નિપુણ બની ગયાં. આ ગુણોને લીધે તેઓ સાધ્વીગણમાં એવાં તો માનીતાં અને આદરણીય બની ગયાં કે તેઓ જીવ્યાં ત્યાં સુધી નાના – મોટાં સૌએ માસી મહારાજ તરીકે અપનાવ્યાં અને તેમના વચનને માન્ય ગણ્યું. તેમણે પોતાનાં વડીલોનાં વેણને કદી ઉત્થાપ્યાં નહિ, તો તેમનાથી નાનાંઓએ અને વડીલોએ પણ તેમનાં વેણને પણ કદી ઉવેખ્યું નહિ.
તેઓનાં વડીલ ગુરુબહેન હતાં સાધ્વી શ્રીધરણેન્દ્રશ્રીજી. તેમને પાછલી ઉંમરે કેન્સરનો રાજરોગ થયો. તે એવો વકર્યો કે ગાંઠ ફૂટી જઈ ઘારામાં કીડા પડી જવાની હદે વિકૃતિ થઈ ગઈ. વ્યાધિ અસાધ્ય. વેદના અસહ્ય. લોહીના તો ફુવારા વહે. આવા ભયંકર વ્યાધિમાં નિયમિત ડ્રેસીંગ તથા ઉપચાર થાય તે અગત્યનું હતું. અને આ વિકટ અને જુગુપ્સાજનક કામ કરવું તે પણ તે કાચાપોચાના ગજા બહારનું હતું. કોણ સંભાળે ? આ વિકટ સમયે સૂર્યપ્રભાશ્રીજી આગળ આવ્યાં. તેમણે વડીલોની સંમતિ લઈને ડ્રેસીંગ સહિતની સમગ્ર સારવારનો હવાલો સંભાળી લીધો. અને પછી એક જ ગામ – વેજલપુર – માં રહીને સાત – સાત વર્ષ સુધી તેમણે તે ગ્લાન ગુરુબહેનની કરેલી સારવારનું વર્ણન તો તે પરિસ્થિતિને નજરે જોનાર જ કરી શકે. ન ઘૃણા, ન સૂગ, ન કંટાળો, ન ફરિયાદ. બસ એક જ વાત : મારાં મોટાં ગુરુબહેનને શાતા ઉપજવી જોઈએ, એમની વેદના ઘટવી જોઈએ, એમને સમાધિ રહેવી જોઈએ. તેમની આ વૈયાવચ્ચ - ક્ષમતા અજોડ હતી, એમ તેમનાં સહવર્તી સાધ્વીજીઓ તથા વેજલપુરના ગૃહસ્થો પાસેથી અનેકવાર સાંભળવા મળ્યું છે.
તેઓ તપશ્ચર્યામાં થોડા મંદ હતાં. પણ દીક્ષા લીધા પછી ગુરુજનોના સતત સહવાસને કારણે તેમનામાં તપનો ઉલ્લાસ વધતો ગયો. જેના પરિણામે, તેમણે માસક્ષમણ, સોળ ભથ્થું, અઠ્ઠાઈ, શ્રેણિતપ, સિદ્ધિતપ, ૫૦૦ અખંડ - સળંગ આંબેલ, કર્મસૂદનતપ ઇત્યાદિ વિવિધ તપો તો કર્યાં જ; વધુમાં વર્ધમાન તપની ૮૬ ઓળી પણ કરી. એમાં ૫૦૦ આંબેલના અંતિમ દિવસોમાં તો કસોટી થઈ. એક રાત્રે આંખે એકાએક મીઠો ઝામર ઊતરી આવ્યો, અને તત્કાલ ઓપરેશન કરવું પડ્યું. પણ તો પણ તેમણે આંબેલ તો ન જ છોડ્યાં; ઓપેરશનના દિવસે પણ કર્યું જ.
આમ, તપસ્વીજી મહારાજ જો પોતાના વિશિષ્ટ સામર્થ્ય પ્રમાણે આત્મસાધનામાં આગળ વધ્યા હતા, તો ગજરાબહેન એટલે કે સાધ્વી શ્રીસૂર્યપ્રભાશ્રીજી પણ પોતાની ક્ષમતાને અનુરૂપ આગળ વધી શક્યાં હતાં, અને એ રીતે જેમ ગૃહસ્થ અવસ્થામાં તેમ મુનિ અવસ્થામાં પણ બન્ને આત્માઓ, પરસ્પરના અતિશય નિર્લેપભાવે પણ, પરસ્પરના અનુરૂપ રીતે આત્મિક વિકાસ સાધવાને શક્તિમાન બન્યા હતા.
૬૩
