________________
સં. ૨૦૪૭ના વર્ષે મેમદપુરથી જીરાવલીજી તીર્થનો છ'રી પાલક સંઘ તેઓશ્રીની નિશ્રામાં નીકળ્યો. જીરાવલીજીની યાત્રા પછી પોતાને રાણકપુરજીના દર્શનનો અભિલાષ થતાં સપરિવાર તે તરફ પધાર્યા. ત્યાં રાણકપુર ઉપરાંત મૂછાળા મહાવીર, વરકાણા, બ્રાહ્મણવાડા ઈત્યાદિ લગભગ બધાં મુખ્ય તીર્થોની સ્પર્શના કરી માલવાડા આવ્યા. ત્યાંથી ભીલડીયાજી અને પછી પાલડી, વાવ, થરાદનાં ક્ષેત્રોમાં વિહરતાં ફાગણમાં ભોરોલ તીર્થે પહોંચ્યા. ત્યાં યાત્રા તો સરસ થઈ, પણ ત્યાં ફા. વ. ૮ના એકાએક તબિયત લથડી ગઈ. ડોક્ટરની દોડધામ થઈ ગઈ. બધાની સલાહ પડી કે (પેટનું) ઓપરેશન અનિવાર્ય છે માટે ડીસા કે પાલનપુર ખસેડો. ડોક્ટરોની સલાહને સંઘોનો આગ્રહતેમજ તબિયતની ગંભીરતા - આ બધાંને આધારે તેઓશ્રીને તાબડતોડ પાલનપુર લઈ જવામાં આવ્યા. પોતાની સર્ણ નામરજી અને નારાજગી છતાં, ત્યાં મહાજનની હોસ્પિટલના નિષ્ણાત દાક્તરોએ ઘનિષ્ઠ સારવાર તો આરંભી, પણ ૯૨ની જૈફ વય, લોહીનું અલ્પ પ્રમાણ અને કમજોરી – આ બધાં લક્ષણોને લક્ષમાં લઈ ઠરાવ્યું કે આ તબક્કે ઓપેરશન કરી ન શકાય. બાહ્ય જે થઈ શકે તે ઉપચાર કરવા. અને તે પ્રમાણે ડોક્ટરોએ ઉપચારો આરંભી પણ દીધા. પેટની – આંતરડાની બીમારી હતી. એટલે મોઢામાં – પેટમાં આહાર – પાણી ઓછાં જાય તે આવશ્યક હતું. તપસ્વી મહારાજને તો આ “ભાવતું'તું ને ડોક્ટરે કહ્યું જેવું બન્યું. તેમણે તે સ્થિતિમાં દવાખાનામાં પાંચ દિવસ ચોવિહાર ઉપવાસ ખેંચી કાઢ્યા. ડોક્ટરોને બાહ્ય સારવાર દરમ્યાન ખ્યાલ આવ્યો કે મળશુદ્ધિ થઈ શકે તો કદાચ બાજી સુધરે. તેમણે એનીમાનો પ્રયોગ કર્યો. અને તેનું પરિણામ એવું સરસ આવ્યું કે તબિયત પાછી સારી થઈ ગઈ. તપસ્વી મહારાજ ભયમુક્ત થઈને ઉપાશ્રયે આવી ગયા. પરંતુ આ તકલીફ ઉંમરજન્ય હતી, એટલે હવે સતત સાવધાની તો રાખવાની જ હતી, અને તે રખાઈ પણ ખરી. તેના પહેલાં પગલાંરૂપે તપસ્વીજી મહારાજે ૧૦૨૪ એકાંતર ઉપવાસની સહગ્નકૂટ તપની આરાધના થોડા વખત અગાઉ આરંભેલી, તે ઉપર પૂર્ણવિરામ મૂકવો પડ્યો. જો કે તે છતાં એકાસણાં અને પાંચમ - અગ્યારસ - ચૌદશ વગેરેના ઉપવાસ તો ચાલુ જ રહ્યા. માત્ર મોટી તપશ્ચર્યા ઉપર પ્રતિબંધ આવ્યો. વૈશાખમાં બીજીવાર સ્વાથ્ય કથળ્યું. વળી હોસ્પિટલમાં લઈ જવા પડ્યા. પૂર્વવત ઉપચારથી સાજા થયા. પરંતુ શારીરિક ક્ષીણતા વધી ગઈ. ચોમાસાનો અવસર થતાં તે માટે વિહાર કર્યો. માર્ગમાં આરખી ગામે ત્રીજી વાર તબિયત બગાડી. વળી ત્યાં ડોક્ટરોની સારવાર મળી રહેતાં સ્વસ્થતા પ્રાપ્ત થઈ. એ પછી ચોમાસું પાંથાવાડા કર્યું. ચોમાસું અને ત્યાર પછીનાં ઉપધાન, જીરાવાલાજી તીર્થનો પદયાત્રા - સંઘ વગેરે કાર્યો નિર્વિઘ્ન અને પ્રભાવક રૂપે થયાં. તબિયતને કાંઈ આંચ ન આવી. જીરાવલાજીથી દાંતીવાડા, સલ્લા વગેરે ક્ષેત્રોમાં ધર્મપ્રભાવક કાર્યો કરાવતાં કરાવતાં છાપીથી નીકળનાર યાત્રા - સંઘને આશીર્વચન આપવા તે તરફ આગળ તો વધ્યા, પણ માર્ગમાં કાણોદર ગામે એકાએક તબિયતે ઉથલો ખાધો. પ્રાથમિક સારવાર તત્કાલ મળી ગઈ અને તેથી રાહત પણ મળી જતાં વિહાર કરી ડૉક્ટરોની સલાહ મુજબ પાલનપુર આવ્યા, અને ત્યાં મહાજનનાદવાખાને દાખલ કરવામાં આવ્યા.
