________________
સં. ૨૦૨૪માં સૂરતમાં પૂજ્ય ગુરુજી શ્રીવિજયકસૂરસૂરિજી મહારાજે તેમને ઉપાધ્યાય પદ - પ્રદાન કર્યું.
ત્યારબાદ વિ. સં. ૨૦૧૮ના માગશર શુદિ બીજે, પરમપૂજ્ય સંઘનાયક આચાર્ય શ્રીવિજયનંદનસૂરિજી મહારાજના નિર્દેશથી, સૂરતમાં બિરાજતા પૂ. આ.દેવ શ્રીમાણિક્યસાગરસૂરિજીના હસ્તે તપસ્વીજી મહારાજને આચાર્યપદથી અલંકૃત કરવામાં આવ્યા. મજાની વાત તો એ છે કે તપસ્વીજી મહારાજ પોતે કોઈ મોટા વ્યાખ્યાનકર્તા નહોતા. પ્રસિદ્ધ લેખક કે પ્રખર વક્તા નહોતા. તેમણે પોતાના જીવનમાં વ્યાખ્યાન આપ્યું હશે કે કેમ તે જ સવાલ છે. તેમની પાસે તો એક જ વાત હતી : મૌન અને તપારાધના. ન કોઈ આડંબર, ન કોઈ ઠઠારો. ન પ્રસિદ્ધિની ભૂખ કે ન ભક્તોની ભીડ. પોતે ભલા ને પોતાની સાધનાની મસ્તી ભલી. આ ભૂમિકા જોતાં આચાર્યપદવી પોતાને મળે તેવી તેમના મનમાં કલ્પના પણ ન હોય. મેળવવાનો પ્રયાસ - પ્રપંચ તો હોય જ શાનો? આત્મક્રીડ – આત્મામાં જ રમમાણ વ્યક્તિ પરત્વે આવી કલ્પના પણ તેમને અન્યાય કરવારૂપ બની રહે. અરે, કોઈક તો એવું પણ વિચરતું કે ઉચ્ચારતું હોય કે “એ તો તપસ્વી છે, તપ કર્યા કરે; એમને પદવી આપવાથી શું?” પણ કુદરતનો ક્રમ છે કે “ન માગે દોડતું આવે.” જે અનાસક્ત છે તેને પદવી જેવી ચીજો સામેથી શોધતી આવે છે, અને વળી આગમચ જાણ કર્યા વિના જ આવી પહોંચે છે. તપસ્વીજી મહારાજ માટે આવું જ બનેલું. તેમને સ્વપ્રમાં પણ કલ્પના નહિ, અને અચાનક પાલીતાણાથી આચાર્ય ભગવંતનો આદેશ આવ્યો, અને પદવી થઈ. પણ પદવી થયા પછી એમની આભા, એમનો પ્રભાવ અને એમનું તપતેજ - બધું એવું તો નિખર્યું કે આચાર્યપદવીને શોભાવી જાણનારા ગણ્યા ગાંઠ્યા પૂજયોમાં તેમનું નામ આપોઆપ જ ઉમેરાઈ ગયું. સંતકબીરે ગાયું છે કે –
જહાં જ્ઞાની તહાં ગડબડા, જહાં પંડિત તહાં વાદ જહાં તપસી તહાં તેજ હૈ, જહાં શાંતિ તહાં સ્વાદ” પાછલાં વર્ષોમાં શાંતિ અને તપની તેજમૂર્તિ – સમા તપસ્વીજી મહારાજને જેમણે નિકટતાથી, બાહ્ય – સ્કૂલ વાતાવરણના કોચલાને ભેદીને નિહાળ્યા છે, તેમને ઉપરની પંક્તિની ઝાંખી અવશ્ય થઈ હશે. અને છેલ્લે આવે શાસનપ્રભાવના. શાસનપ્રભાવના' શબ્દ આજે આપણે ત્યાં “સંઘ, ઉજમણાં, ઉપધાન, પ્રતિષ્ઠા, અંજનશલાકા, જિનમંદિરાદિનું નિર્માણ તથા જીર્ણોદ્ધાર, લોકસમૂહને આકર્ષવાની ક્ષમતા ઇત્યાદિ કાર્યોના અર્થમાં પ્રયોજાય છે. આવી શાસનપ્રભાવના તેઓના હસ્તે, ઉપદેશથી તથા સાંનિધ્યમાં અઢળક થઈ છે. તેમના મન અને નિરાડંબર વ્યક્તિત્વમાં એક અકળ જાદુ હતો કે જેના લીધે ગ્રામ્ય પ્રદેશની ભાવિક જનતા પોતાનાં ધર્મકાર્યોમાં તેઓનું સાંનિધ્ય વિશેષે ઝંખતી. તપસ્વીજી
