________________
માગણી મૂકી. તેમની બદલાયેલી મનોદશા અને ધર્મભાવનાથી તે બન્ને બરાબર પરિચિત હતા, અને તેમની છૂટા થવાની વાત પાછળ કોઈ સ્વાર્થ કે ક્લેશનો હેતુ ન હોવાનું સ્પષ્ટ હતું. બદ્ધ આ તો આજ્ઞાંકિત દીકરો બાપ પાસે નિખાલસભાવે પોતાની લાગણી વ્યક્ત કરે તેવી રજુઆત હતી. એટલે મોટાભાઈ પણ તેમની વાત સમજ્યા અને પ્રેમપૂર્વક જુદા રહેવાની તથા ધર્મમાં આગળ વધવાની સંમતિ આપી. પરિણામે, સંવત ૧૯૮૮માં નવસારીમાં જ છગનભાઈ મોટાભાઈથી જુદા થયા. જુદા થયા પછી નવસારીમાં રહ્યા ત્યાં સુધી ચુનીલાલ અમરચંદ ઝવેરીના મકાનમાં રહ્યા અને સૂરત ગયા પછી ત્યાં નવાપરા-કરવા રોડ પરના શ્રી શાંતિનાથજીના દેરાસર પાસેના બસરાઈ મહોલ્લાનાં મકાનમાં રૂમ ભાડે રાખી ત્યાં ઘર ચાલુ કર્યું. હવે તેઓ મુક્ત હતાઃ ધર્મમય જીવન જીવવા માટે. અહીં આવ્યા પછી તેમણે આ માટે કેવી કમર કસી, કેવી સાધનાઓ કરી, તેમજ તેમની એ કરણીમાં ગજરાબહેને પણ કેવો સૂર પૂરાવ્યો, તેની હકીકતો ભારે રોમાંચક અને આપણને ચકિત કરી મૂકે તેવી છે. આગળનાં પ્રકરણોમાં આપણે એમની એ સાધનાયાત્રાનું રસદાયક વિહંગાવલોકન કરીશું.
(૮) ધર્મયાત્રા: ૧૯૮૯ થી ૧@
“ધર્મ વધે તો ધન વધે, ધન વધે મન વધી જાય; મન વધે મા'તમ વધે, એમ વધત વધત વધ જાય” - આ પંક્તિઓમાં “ધન વધે ” એટલું બાદ કરીએ, અથવા “ધન'નો અર્થ “સંતોષધન” એવો . કરવાની છૂટ લઈએ તો, સંયુક્ત પરિવાર થકી છૂટા થયા પછીની છગનભાઈની સ્થિતિનું આબાદ ચિત્રણ થયું છે. ૧૯૮૯ના વર્ષથી જ, જે હેતુસર તેઓ છૂટા પડ્યા હતા તે હેતુની સિદ્ધિ માટે તેઓએ કમર કસી. સૌ પ્રથમ તેમણે વર્ધમાન તપનો પાયો નાખ્યો. અગાઉ કહેવાયું છે તેમ, નવપદજીની નવ ઓળી તો આ વર્ષે જ પૂરી થતી હતી. પરંતુ એક વખત જે તપ લીધું, શરૂ કર્યું, તે તેની મુદત પૂરી થતાં પૂરું કરવું-મૂકી દેવું, તે વાત તેમને સ્વીકાર્ય નહોતી. આ દિવસોમાં આદરેલાં અનેકવિધ તપ તેમણે જીવનના અંત સુધી સતત ચાલુ જ રાખેલાં. આ વર્ષે સુરતમાં પંન્યાસજી શ્રીભક્તિવિજયજી મહારાજ (આચાર્ય શ્રી વિજયભક્તિસૂરિજી - સમીવાળા) બિરાજતા હતા. તેઓની નિશ્રામાં ઉપધાનતપ મંડાતાં છગનભાઈ તથા ગજરાબહેન તેમાં જોડાઈ ગયાં. વિધિવત્ આરાધના કરી માળા પહેરી. સં. ૧૯૮૬માં પુત્ર મરણ-નિમિત્તે
અછડતું વવાયેલું વૈરાગ્યનું બીજ, આ આરાધના દરમ્યાન, સાધુસમાગમ તથા ધર્મશ્રવણના , પ્રતાપે દઢમૂળ બન્યું. ફલતઃ ઉપધાનની આરાધના, તેમને મન સાચા અર્થમાં સંયમની વાનગી
