________________
० धर्म० टीका अ. २ ९६-९८ पिशाचरूपधारिदेवोपसर्गवर्णनम् ३७१
सलम्—तए ण से कामदेवे समणीवासए तेणं देवेण पिसाय रूवेण एवं वृत्ते समाणे अभीए, अत्तत्थे, अणुविग्गे, अक्खुभिए, अचलिए, असते, तुसिणीए धम्मज्झाणोवगए विहरड़ || ९६ || तर ण से देवे पिसायरूवे कामदेव समणोवासयं अभीयं जाव धम्मज्झाणोवगय विहरमाण पोसई, पासित्ता दोपि तच्चपि एव पुण्यकामाद्यपि, परिहासघोतकानीमानि सम्बोधनानि । नो खल्वति - इत अरभ्य 'परित्यक्तु वा' इत्यन्तोच्या वस्तुस्थिति प्रदर्शिता । खण्डाखण्डखण्ड खण्डमित्यर्थः । व्यपरोष्य से पृथक क्रियसे ॥ ९५ ॥
१ अव्ययमिदमिचप्रत्ययान्तम् । तत्र तेनेदमिति सरूपे' बहुव्रीहिः' 'इचू कर्मव्यतीहारे' इती चु, तिष्ठद्गुप्रभृतिषु इचः पाठादव्ययीभावत्वादव्ययत्वम्, 'तत्र 'तेनेद' मिति मृत्रे महरणविषयता च विवक्षिता, तेन 'महत्येद युद्ध मवृत्त' - मित्यर्थाभावेऽपीदमवृत्ति, यथा 'कर्णाणि' इत्यादावित्युक्त विस्तरेण प्रयोगदर्पणादौ ||
आकाक्षा करता है ? तू धर्म पुण्य स्वर्ग और मोक्षका पिपासु है ? देवों के दुलारे ! अपने शील, व्रत, विरमण, प्रत्याख्यान और पोपधोपवाससे डिगना, क्षुब्ध होना, उनको खण्डित करना, भग करना, त्याग या परित्याग करना तुझे नही कल्पता है । सो तू आज अगर शील आदि यावत् पोषधोपवासोको न छोडेगा-न भाँगेगा, तो देख, इस नीलकमल आदिके ममान श्याम रगकी तीखी तलवार से इस प्रकार तेरे टुकड़े २ कर डालूगा जिससे तू हे भले मानुष ! अतिविकट दु ख भोगता हुआ अकाल (असमय ) मे ही इस जिन्दगी ( जीवन ) से हाथ धो बैठेगा ॥ ९५ ॥
તુ ધર્મ પુણ્ય સ્વર્ગ અને મેક્ષને પિપાસુ છે ? દેવાના પ્રિય ' પેાતાના શીલ, વ્રત વિરમણુ, પ્રત્યાખ્યાન અને પેષધાસથી ડગવું, ક્ષુબ્ધ થવુ તેને ખડિત કરવા ભગ્ન કરવા, ત્યાગ યા પરિત્યાગ કવા, એ કઇ તને નથી પતુ ? પણ તુ બાજે શીલ આદિ યાવત પૌષધેાપવાસને નહિ છેડે, નહિં ભાગે, તે ો, આ નીલ કમળ આદતા જેવી શ્યામ રંગની તીખી તત્ત્વારથી આ પ્રમાણે તારા ટુકડે ટુકડા કરી નાખીશ, તેથી g હૈ ભલા માણુમ ! અતિ વિકટ દુખ ભેગવતા અકાળે (અમમયે) જ આ જીદગીથી હાથ ધોઇ બેસીશ” (૯૫)
