________________
३८०
उपासकदशा
,
तद्वत्कालप= श्यामम् । नयनेति नयनयो =नेत्रयोनिष नयनविष रोषोऽमर्षस्ताभ्यां पूर्णम् | अञ्जनेति अञ्जनाना = कज्जलाना पुखाः अञ्जन पुखास्तेषा निक्रः = रागः कज्जलमहापुञ्ज इत्यर्थः, स इन प्रकाशते यद्वा तद्वत्माशो यम्य तत् रक्ताक्ष लोहित विचरता रहा || १०३ || हाथीरूप धारी देवताने कामदेव श्रावकको निर्भय यावत् विचरते देखा | देखकर दूसरी बार और तीसरी बार उसने कामदेव श्रावसे वही कहा परन्तु वह जैमा का तैसा यावत् विचरता रहा ||१०४ || फिर भी हाथीरूपधारी देवने कामदेव भावक को निर्भय यावत् विचरते देखा । देखकर लाल पीला आदि ४ होस्र कामदेव श्रावकको सूडसे पकडा | पकडकर ऊपर आकाशमे उछाल दिया और उछाल कर तसे दातो पर झेल लिया | झेलकर नीचे जमीन पर रखार तीनवार पैरौसे मसला || १०५|| तब भी कामदेव श्रावकने उस असह्य यावत् वेदनाको सहा || १०६ || जब हाथीरूप धारी देवता कामदेव श्रावकको डिगा न सका तो यावत धीरेधीरे लौट गया । लौट कर पोपधशाला से बाहर निकला, और निकल कर दिव्य हाथीके रूपको त्याग दिया । त्याग कर अबकी बार उसने एक दिव्य महान सर्पका रूप धारण किया । वह सर्प उग्रविषवाला, चडविषवाला, घोरचिपवाला महाकाय ( बहुत लम्बा चौडा ) था । मपी ( स्याही) और सृषी ( चूही ) के समान काला था । उसके नेत्र विष और रापसे परिपूर्ण थे । काजलके महापुज (ढेर ) के समान उसका કમદેવ શ્રાવકને નિર્ભય યાવત્ વિચરતા જોઈને બીજી વાર અને ત્રીજી વાર તેઓૢ કુમદેવ શ્રાવકને એજ પ્રમણે કહ્યુ પરન્તુ તે તે! જેમને તેમજ વિચરી રહ્યો (૧૦૪) ક્રીથી પણ હાથીરૂપધારી દે તાએ કામદેવ શ્રાવકને નિર્ભય યાવતુ વિચરતા જોકે, એટલે તેણે લાલ પીળા વગેરે થઈને કામદેવ શ્રાવકને સૂંઢથી પકડયા, ઉપર આકાશમા ઉછાળ્યે, ઉછાળીને તીખા દાંતા પર સીલી લીધે પછી નીચે જમીન પર મૂકીને ત્રણ વાર પગથી કચડયે (૧૦૫), ત્યારે પશુ કામદેવ શ્રાવકે એ અસહ્ય વેદનાને સહન કરી (૧૦૬) જ્યારે હાથીરૂપધારી દેવતા કામદેવ શ્રાવકને ડગાવી ન શકયે ત્યારે યાવત ધીરે ધીરે તે પાછા ક્યાં પહેા કરીને પેષધશાળા માથી નીકળ્યે અને દિવ્ય હાથીના રૂપને તેણે ત્યાગ કર્યા પછી તેણે એક દિવ્ય મહાન્ સનું રૂપ ધારણ કર્યું એ સર્પ ઉદ્મ વિષવાળે, ચષિવાળા, ધાર વિષેવાળે, મહાકાય (ખૂબ લાખે પહેાળા) હતે શાહી અને કાળી ઉંદરડી જેવા તે કાળા હતા તેના નેત્રા વિષે અને રાષથી પરિપૂર્ણ હતા કાજળના ઢગલા જેવા તેને
