________________
૨૯
૨૮. પાઠ, આલાવા અસંપૂર્ણ કહેતા થકા વાંકે તે
उण दोष.
૨૯. વાંઢણે વાંદીને પછી હેાટે શબ્દે મથ્થા વામિ’ એમ કહે તે ઉત્તવૃદ્ધિા યોવ
૩૦.
આલાપ આવર્તાદિકને સૂકની પરે અનુચ્ચારતા વાંઢે તે મૂરવ
૩૧. આલાવાને અત્યંત મ્હોટા સ્વરે ઉચ્ચાર કરતા વાંદે તે દૃોષ
૩૨. અણુઅડાની જેમ રજોહરણને છેડેથી ગ્રહુણુ કરી ભમાડતા થકા વાંદણા આપે તે ચુકહિત્ર રોષ.
વાંદણા આપતાં એ મત્રીશ દોષના ત્યાગ કરવા. કહ્યું છે કે बत्तीस दोसपरिमुद्धं, किइकम्मं जो पउंजइ गुरुणं । सो पावर निव्वाणं, अचिरेण विमाणवासं वा ॥
ખત્રીશ દેષે પરિશુદ્ધ એટલે નિર્દોષપણે કૃતિકર્મ જે વાંદા તેને ગુરુના ચરણ પ્રત્યે જે ભવ્ય પ્રાણી પ્રત્યેાજે તે પ્રાણી ઘેાડા કાળમાં નિર્વાણુ એટલે કર્મરુપ દાવાનળના ઉપશમ જે મેાક્ષ તે પ્રત્યે પામે અથવા વૈમાનિક દેવપણાના વાસ પ્રત્યે પામે.
એ પ્રમાણે શુદ્ધ રીતે વાંઢા દેતાં શાસ્ત્રકારે છ ગુણની પ્રાપ્તિ કહી છે. પ્રથમ તે વાંઢા દેવાથી ગુરુ મહારાજાને વિનય થાય છે તેથી વિનય ગુણ પ્રાપ્ત થાય છે. જેનાથી સકલ કર્મના ક્ષય થાય છે ૧. વાંદણા દેતાં પેાતાની નમ્રતા અતાવવાની
* સુગાની જેમ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
