________________
પ૭૨. દિલની વાત !
5 ણના શુષ્ક પ્રદેશમાં થઈ માર્ગે જઈ
રહ્યો હતો, માર્ગ ઉપર એક વૃદ્ધા અને તેની અઢાર વર્ષની પુત્રી પસાર થઈ રહ્યાં
માર્ગ શૂન્ય હતો. તાપ વધી રહ્યો
હતો.
વૃદ્ધા કસાયેલી હતી પણ પણ યુવતી થાકી ગઈ હતી. એની દેહલતા કરમાઈને જાણે હમણાં ઢળી પડશે એમ લાગતું હતું. એનાં અંગ ઉપર રહેલાં મૂલ્યવાન આભૂષણો પણ અત્યારે તો જાણે ભારરૂપ
જૂર હતાં.
ત્યાં એક ઊંટવાળો મોજથી જઈ રહ્યો હતો. ઊંટને ગળે ઘંટડી રણકી રહી હતી. પગે ઝીણી ઘૂઘરમાળ હતી અને મસ્તીથી ડોલતો એ જઈ રહ્યો હતો.
વૃદ્ધાને પોતાની પુત્રી પર દયા આવી. એણે કહ્યું, “અરે ભાઈ ! જરા ઊભો તો રહે ? ! મારી આ પુત્રી થાકી ગઈ છે.
તાપ વધ્યો છે. ગામ જરા દૂર છે. તમે * સામે ગામ જાઓ છો, તો દયા કરી મારી
૨૩૪ * મધુસંચય
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
