________________
૬૮૫. અન્તરપટ
પ્ર
જ્ઞાપૂર્ણ આ વાત જાણી ત્યારે શિષ્યના આનંદનો પાર ન રહ્યો. અંતે આનંદના સંવેદનમાં એના અંતરના દ્વાર ઊઘડી ગયાં.
વાત આ હતી; એના ગુરુ પાસે લોખંડની એક સુંદર ડબ્બી હતી. આ ડબ્બીને એ જતનથી જાળવતા. શિષ્યના હૈયામાં આશ્ચર્ય હતું. ગુરુજી નિર્મોહી અને જ્ઞાની છે; છતાં આ ડબ્બીમાં એવું તે શું છે કે એને એ જતનથી જાળવે છે ! પણ એ આજ્ઞાંકિત હતો. ગુરુની આજ્ઞા વિના ચોરીથી ડબ્બીને સ્પર્શવામાં એ પાપ માનતો. દિવસે દિવસે એનું કૌતુક વધતું ગયું.
ઋતંભરા પ્રજ્ઞાના સ્વામી શિષ્યના આ સૂક્ષ્મ ભાવોને અવલોકી રહ્યા હતા. શિષ્યની નિષ્ઠા અને શ્રદ્ધાભરી પ્રીતિભક્તિથી પ્રસન્ન થઈ એમણે કહ્યું : ‘વત્સ, પેલી પારસમણિવાળી લોખંડની ડબ્બી લાવ તો.''
શિષ્યના કૌતુક સાથે આશ્ચર્ય વધ્યું. ‘લોખંડમાં પારસમણિ ? અરે, આ તે કેમ બને ? પારસમણિના સ્પર્શથી તો લોખંડ સોનું થાય !' તર્કમાં અને વિચારમાં એણે ડબ્બી લીધી અને ગુરુના ચરણે ધરી.
ગુરુએ ડબ્બી ખોલી. વસ્ત્રમાં લપટાયેલ પારસમણિ જાણે હસીને પ્રકાશનાં કિરણો ફેંકી રહ્યો હતો. ગુરુએ વસ્ત્રને દૂર ફેંકી પારસમણિ ડબ્બીમાં મૂક્યો અને લોખંડની ડબી સુવર્ણમાં ફે૨વાઈ ગઈ.
આત્માની આસપાસ રહેલી વાસના ખસે તો તે જ પરમાત્મા છે.
܀
૬૮૬. પ્રેમના ટેભા
ભા
વનગરના મહારાજા એક સંતનાં દર્શને ગયા. સંત પાસે એ બેઠા હતા, ત્યારે ઓચિંતી એમની નજર સંતના અંગરખા પર ગઈ. ભારે કસબથી એ સીવેલું હતું. એના બખિયા ને ટેભા ભારે કલામય હતા. એને સીવનારો દરજી પણ પાસે જ બેઠો હતો. રાજાએ બહાર નીકળતાં દરજીને પૂછ્યું : “આ અંગરખું તમે સીવ્યું કે ?' દરજીએ હા કહી.
રાજા કહે, “મને પણ આવું જ સીવી આપો. તમે માંગશો એટલી મજૂરી મળશે: પણ યાદ રાખજો, ટેભા તો આવા જ જોઈએ.''
૩૦ દિવસની ૩૦ વાતો ૩૬૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
