________________
ઉ33. વૃતિનો બોજ ભિખારી હતો પણ સંતોષ સિવાયના ઘણા ગુણો એનામાં હતા. ના મોટાભાગે સારા વિચારોમાં અને કંઈક કરી જવાના સ્વપ્નમાં એ દિવસો વિતાવતો. માત્ર લોભ આવતાં એ અટકી જતો.
દાનની દેવી એના પર પ્રસન્ન થઈ. આકાશવાણી સંભળાઈ : “હું તારા પર પ્રસન્ન છું, સોનામહોરો વર્ષાવું છું. લે, ઝોળી પહોળી કર. હા, પણ ધ્યાન રાખજે, એ જમીન પર પડશે તો કાંકરા થઈ જશે.' એણે એની જ ઝોળી પ્રસારી. સોનામહોરો વર્ષી રહી. એ ભરાતી ગઈ પણ એ બસ ન કહી શક્યો. ભાર વધતો જ ગયો પણ લોભ ઓછો ન થયો. દેવી કહે : “હજુ કેટલી ?” ભિક્ષુક કહે : “વાંધો નહિ, આવવા દો.”
ભિક્ષુક લોભમાં અંધ હતો. જૂની ઝોળી વજનથી ફાટી અને જમીનને અડતાં જ સોનામહોરો કાંકરા થઈ પ્રસરી. ઉપર જોયું તો દેવી ક્યારનીય અદશ્ય થઈ ગઈ હતી.
લોભ અને અસીમ ઇચ્છાઓ જ તો આ સુવર્ણ જીવનને ધૂળ કરે છે.
૬૩૪. જિંદગીનો વીમો
આ યુવાન આજથી ત્રણેક વર્ષ પહેલાં મને મળેલો ત્યારે એ બી.એ.ના
છેલ્લા વર્ષમાં હતો. ગઈકાલે એ ફરી મને મળ્યો ત્યારે વીમો ઉતરાવીને પાછો ફરતો હતો. મેં સહજ પૂછ્યું : “ઉંમર તો નાની છે. અત્યારથી વીમો શું કરવા ઉતરાવ્યો ?”
એ કહે : “જિંદગીનો શો ભરોસો ? કાચ જેવી આ કાયા, કંઈક થાય તો આ વીમો મારી પત્નીને કામ તો લાગે.”
મારાથી પુછાઈ ગયું : “તો સાથે પ્રભુનું નિત્ય સ્મરણ, સ્વાધ્યાય ધ્યાન અને સેવા પણ કરતા જ હશો ?”
મારો પ્રશ્ન સાંભળી એ જરાક ઊંચા સાદે બોલ્યો : “આ કેવી વાત ? આ ઉમર તે કંઈ આવું બધું કરવા માટે છે ? એ માટે હજુ ઘણાંય વર્ષો આગળ પડ્યાં છે.”
આ ઉત્તરથી મને હસવું તો આવ્યું પણ ચૂપ રહ્યો,
વસ્તુઓને જ ભેગી કરવામાં યુવાનીને વાપરનાર વૃદ્ધાવસ્થામાં થાકેલા મનથી ધ્યાન કેમ કરશે ?
કણમાં મણ ૩૩૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
