________________
૩૫
ડરીને ભાગી ગયા, પણ શ્રી વર્ધમાનકુમારે જરાય ન ડરતાં એ સાપને દેરડીની પેઠે ઉચકી દૂર ફેંકી દીધો. ફરી એજ દેવે તેમને ચલિત કરવા બીજે માર્ગ લીધે. જ્યારે બધાં બાળકે અરસપરસ ઘેડા થઈ એક બીજાને વહન કરવાની રમત રમતા હતા, ત્યારે એ દેવ બાળકરૂપ ધરી શ્રી વર્ધમાનને છેડે થયે અને પછી દેવી શક્તિથી પિતાનું શરીર ક્રમશ: વધારતાં વિકરાળ સ્વરૂપ ધારણ કર્યું, છતાં શ્રી વર્ધમાન જરાય ભય પામ્યા નહિ, એટલું જ નહિ પણ એક મૂઠી મારી તેને નમાવી દીધું. છેવટ પરીક્ષા કરવા આવે એ મત્સરી દેવ ભગવાનનાં પરાક્રમથી પ્રસન્ન થઈ તેમને મહાવીર કહી રસ્તે પડ્યો. વિદ્યાગુરુ પાસે :
શ્રી મહાવીર આઠ વર્ષથી કંઈક અધિક ઉંમરના થયા, એટલે તેમને વિદ્યાગુરુ પાસે મૂકવામાં આવ્યા, પણ તેઓ પિતાનાં જ્ઞાનબળથી બધાં લૌકિક શાડ્યો અને તેને પરમાર્થ જાણતા હતા. તેમની વિશિષ્ટ પ્રતિભા નિહાળીને તેમને વ્યાકરણના કેટલાક પ્રશ્નો પૂછવામાં આવ્યા, તેના તેમણે બરાબર ઉત્તરે આપ્યા. એ સાંભળીને વિદ્યાગુરુ બોલ્યા કે આ કુમારને હું શું ભણાવવાને હતો? તેઓ પોતે જ મને ભણાવે એવા છે. તાત્પર્ય કે ત્યાર પછી એમને પ્રચલિત શિક્ષા આપવાને પ્રયત્ન થયે નહિ. શરીર અને રૂપરંગઃ
શ્રી ભગવતી સૂત્ર વગેરેમાં કહ્યું છે કે શ્રી મહાવીરનું શરીર અનેક શુભ લક્ષણે અને વ્યંજનોથી યુક્ત હતું.
