________________
આ રીતે કોઈની સતામણું ન કરવાનું જણાવ્યું, તે યક્ષે કબૂલ કર્યું અને ત્યારથી એ સ્થાન સહુને માટે ખુલ્લું થયું. અલકતા:
અહીંથી વિહાર કરીને આગળ જતાં સુવર્ણવાલુકા નદીના કિનારે બાકી રહેલું અધું વસ્ત્ર કાંટામાં ભરાઈને પડી ગયું, તે એમણે ફરી પ્રહણ કર્યું નહિ.* એ તેમનું છેલ્લું વસ્ત્રપરિધાન હતું. શાસ્ત્રકારે તેમની આ વસ્ત્રરહિત એટલે એચેલક દશાનું વર્ણન કરતાં જણાવે છે કે તેઓ અચેલક થયા પછી બંને બાહુઓ સીધા નીચે ફેલા. વીને વિહાર કરતા હતા. ઠંડીના કારણે બાહુઓને સમેટતા નહિ કે બાહુઓને સંકેચ કરતા નહિ. શિશિર ઋતુમાં
જ્યારે ઠંડો પવન જેરથી વાત હોય અને અન્ય સાધુઓ કઈ છાપરાવાળા કે સલામત સ્થાનની શોધ કરતા હોય, વસ્ત્ર લપેટવા ચાહતા હોય કે તાપસ વગેરે લાકડાં સળગાવી ઠંડીને દૂર કરવાનો પ્રયત્ન કરતા હોય, ત્યારે એવી દુસહ કડકડતી ઠંડીમાં પણ ભગવાન ખુલ્લાં સ્થાનમાં ઉઘાડા શરીરે રહેતા અને ઠંડીને પ્રતિકાર કરવાની ઈચ્છ સુદ્ધાં કરતા નહિ. આ વખતે તેમને માત્ર ઠંડીને જ નહિ પણ દંશ-મશકને પરીષહ પણ સહન કરે પડતે, પરંતુ તે સમભાવથી સહન કરી લેતા.'
* આ વસ્ત્ર તેમની પાછળ પાછળ ફરતા પેલા સોમ બ્રાહ્મણે લઈ લીધું હતું અને બંને ટૂકડા ભેગા કરતાં જે વસ્ત્ર તૈયાર થયું તેને વેચતાં અઢળક ધન પ્રાપ્ત થયું હતું.
