________________
૪૪
એક વૃદ્ધ બ્રાહ્મણે હાથ જોડી વિનંતિ કરી કે ‘ હું ભગવન્ ! આપે વર્ષ સુધી દાન આપીને દુનિયાભરનું દારિદ્રય દૂર કર્યું પણ મને તે કઈ લાભ મળ્યો નહિ. હું એ વખતે પરદેશમાં હતા, માટે હવે મારા પર કૃપા કરો. ’
તીર્થંકરના આત્માએ પાપકારાદ્ધિ મહાન ગુણોથી વિભૂષિત હાય છે અને ક્રમશઃ તેમાં વધારા થતા આવે છે, એટલે ચરમ ભવમાં તે એ ગુણો પરાકાષ્ટાએ પહોંચે છે. એ રીતે શ્રી વમાનમાં પણ એ ગુણો પરાકાષ્ટાએ પહેોંચ્યા હતા, એટલે તેમણે પેલા બ્રાહ્મણની વિનતિ ધ્યાનમાં લીધી અને પેાતે ધારણ કરેલાં દેવદુષ્ય વસ્ત્રના એ ટુકડા કરી, તેમાંના એક ટુકડા તેને આપી દીધા. આ વસ્ત્ર મહા મૂલ્યવાન હેાવાથી તે બ્રાહ્મણ તેટલાથી પણ ખૂબ રાજી થયા.
ગાવાળની ઘટના :
જ્ઞાતૃખડ ઉદ્યાનથી વિહાર કરીને ભગવાન કુમ્માર ગામ પહોંચ્યા, ત્યારે એ ઘડી દિવસ બાકી હતા. અહીં રાત્રિ વ્યતીત કરવાના વિચારથી તે એક વૃક્ષ નીચે ધ્યાન ધરીને ઊભા રહ્યા અને તેમાં સ`સારની અસારતા, કવિપાક તથા વિશ્વના સ્વરૂપનું ચિંતન કરવા લાગ્યા. ઘેાડીવારે ત્યાં એક ગેાવાળ આખા દિવસ હળ ખેચી થાકેલા તથા ક્ષુધાપીડિત થયેલા બળદો લઇને આન્યા. તેને ગામમાં ગાયા દાહવા જવું હતું. પરંતુ બળદોને ચારા ચરવાની ઇચ્છાવાળા જોઈ ને તેણે એ
