________________
બળદને ભગવાન આગળ મૂક્યા અને “ડી જ વારમાં આવું છું” એમ કહી ગામમાં ચાલ્યા ગયે. તેનાં મનમાં એમ કે આ સાધુ ઊભે છે, તે જરૂર પડતાં તેને સાચવી રાખશે. પણ તે ગોવાળ ગામમાં પહોંચે કે બળદ ચારો ચરવા આડાઅવળા ચાલ્યા ગયા. આ બાજુ ગામમાંથી પાછા ફરતાં તે વાળે બળદને જોયા નહિ, તેથી ભગવાનને પૂછવા લાગ્યું કે “તમે બળદને ક્યાંઈ જોયા?' પણ ધ્યાનસ્થ ભગવાન કંઈ બેલ્યા નહિ, એટલે તે બળદની શોધમાં નીકળી પડ્યો. પરંતુ બન્યું એવું કે તે બળદો રાતભર રખડીને સવાર થતાં પાછા ભગવાન આગળ આવી ગયા અને ત્યાં જ ઊભા રહ્યા. રાતભર રખડપટ્ટી કરીને પેલો ગોવાળ પણ ત્યાં જ આવી પહોંચે અને બળદેને ત્યાં ઊભેલા જોઈને ગુસ્સામાં આવી ગયે. તેણે બૂમ મારીને કહ્યું: “ભલા માણસ! બળદ ક્યાં છે તે વાત જાણવા છતાં મને આખી રાત શા માટે રખડાવ્યો? અને તે રાશ ઉગામીને મારવા દેડ્યો. પણ તે જ વખતે તેમનાં ક્ષેમકુશળની ચિંતા કરી રહેલા ઇંદ્ર પ્રકટ થઈને તેને જણાવ્યું કે “ઓ મૂM! આ તે મહારાજા સિદ્ધાર્થના દીક્ષિત પુત્ર શ્રી વર્ધમાન છે, એટલું પણ તું જાણતે નથી?” એટલે તે ભગવાનને નમસ્કાર કરી ચાલતો થયો. પછી ઇદ્ર ઉચિત વંદનપૂર્વક ભગવાનને કહ્યું: “પ્રભે! બાર વર્ષ સુધી આપને વિવિધ ઉપસર્ગો થવાના છે, માટે આજ્ઞા આપે તે આપની સેવામાં જ રહું અને તે ઉપસર્ગોનું નિવારણ કરું. પરંતુ ભગવાને તેને ઉત્તર આપતાં
