________________
(यए)
सा खरचवा, जे आगम लेवुं ते नमस्कार अथवा खमास दईने लेवुं, मुकवुं ते वखत पण नमस्कारादिक करवा; श्रागमनां पुस्तक होय त्यां वमीनीत एटले कामो, लघुनीत ते पेसाब, ते करवां नहि, पग नीचे वा माथा नीचे मुकवुं नहि, तेमज श्रादार पाणी पण पुस्तक होय त्यां करवां नहि, तेम मैथुन तथा मैथुननी क्रीया पण करवी नहि, तेमज हास्यविनोद करवो नहि, एप्रमाणे प्रभुना ज्ञाननो विनय करवो ते प्रञ्जुनोज विनय बे. मुख्य विनय तो एबे जे प्रजुनो हुकम बे के पोताना श्रात्मजामां रहे. जे जे सुख दुःख थाय बे तेनां कर्म पूर्वे वा वर्तमामां बांध्यांबे, ते प्रमाणे सुख दुःख थाय बे, ने आत्मानो स्वनाव जागवानो बे ते जाली लेवो; पण मने सुख थयुं तेवो दरख करवो, मने दुःख थाय बे एम मानी दिलगीर यतुं तेम कखुं न जोईए. एवा विचारमां रहेवाथी नवां कर्म नथी बंधातां, एम प्रजुजीए कह्युं बे. एम विचारखं एज प्रजुनो विनय बे, आमानुं दित थवानुं कारण बे. ए आदे विनयनुं स्वरूप प्रभुजीए शास्त्रमा घणी रीते बताव्युं वे. विनय अध्ययन नत्तराध्ययनजीमांबे ते सांजली ते अनुसारे विनय करवो. गुरु महाराजनो विनय करवो, ते गुरु महाराज कोने कहीये ? जे पुरुषे सर्वथा हिंसानो त्याग कर्यो वे कोई पण जीवने दावो नथी, तेम कोई जीवने दुःख देवु नथी, तेमज असत्य एटले जूनुं बोलवु नथी, तेमज कोई पण प्रकारनी चोरी करवी नथी, तेमज कोई पण
साधे मैथुन सेववुं नथी, तेमज स्त्रीने श्रमकवुं पण नथी, तेमने पांचमुं व्रत जे धन धान्यादिक नव प्रकारनो परिग्रह तेमां कोमी मात्र पण जेने राखवी नथी, एवां पंच महाव्रते करी युक्त मुनि महाराज जे प्रजुनी आज्ञा मस्तक नपर चावीने विचरे बे, प्रभुजीनी आज्ञा बहार वर्तता नथी, पोताना आत्मगुणमां
