________________
( १३५ )
शांगीना जाए या अनुक्रमे शुक्ल ध्यान घरी घातीकर्म खपावी केवलज्ञान पाम्या अने मोदे पोहोंच्या; तेम श्रात्मार्थी जे जे पुरुषोए अज्ञान खपावी ज्ञान पामीने अज्ञान खपाववानो मार्ग दर्शाव्यो वे, ते मार्ग अंगीकार करीने वर्तवुं के सहेजे - ज्ञान खपी जो. जे पुरुषने विषे प्रज्ञाननो अंश पण रह्यो नथी तेज सर्वज्ञपणाने पामे बे ने भगवान् पण तेज कहेवाय वे.
१४ मिथ्यात्वनामा दोष ते मिथ्यात्व कोने कहीये. खरी वस्तुने खोटी माने, खोटी वस्तुने खरी माने; सत्यने असत्य माने, सत्यने सत्य माने; धर्मने अधर्म माने, अधर्मने धर्म माने; देवने देव माने, देवने देव माने; चेतनने अचेतन माने, अचेतनने चेतन माने; जे जे पदार्थ बे तेना जे जे धर्म रह्या बे तेथी विपरीत धर्म तेना माने; न्यायने अन्याय माने, अन्यायने न्याय माने; यावी विपरीत बुद्धि थाय ते मिथ्यात्वनी राजधानी ठे. इहां कोइने प्रश्न थशे के प्रज्ञाननामा दूषण कह्युं तेमां श्रने मिथ्यात्वमां शो फेरबे ते विषे जाणवुं जे प्रज्ञामे करी जम बुद्धी थाय बे अने मिथ्यात्वे करी विपरीत बुद्धी थाय छे. या फेर बे. मि. यात्व जेने बेतेने अज्ञान पण वे अने जेने अज्ञान वे तेने मिथ्यात्व पण बे. ए वे साधेज रहे वे एटले एकाकार लागशे पण बे शब्दना अर्थ जुदा बे तेम भाव पण जुदा बे. ए मिथ्यात्वनी Mart बहु प्रकारे बे. ते समजवा सारु सिद्धांतकारे पचवीस ने कह्या बे अने ते पचवीस प्रकारे श्रावकनां बार व्रत
कार करे त्या सम्यक्त्व अंगीकार करे बे त्यारे पचीस प्रकारे त्याग करे बे ते स्वरूप किंचित इहां लखुं बुं.
१. अनिग्रह मिथ्यात्व ते कुगुरु कुदेव कुधर्मनो खोटो द पकमेलो बे ते मिथ्यात्वना जोरथी गर्दन पुंवनी परे मुके नही. एटले कोईक पिता पुत्रने समजाव्यों के जे पकरुवुं ते मुकबुं
