________________
( १४७ ) मां ज्ञानपणे श्रद्धा नवी जाय बे ने धर्म भ्रष्ट थाय बे; माटे एव मानता करवी नही. अने करे तो लोकोत्तर मिथ्यात्व लागे.. वली जे पुरुषने मिथ्यात्व नष्ट युं वे तेमने तो जगवंते मां मार्ग बताव्यो बे ते अंगीकार कर्यो बे, तेथी एक मोक्ष सिवाय पुद्गलीक सुखनी इबाज नथी. फक्त आत्म तत्त्वनीज सन्मुख यया बे. जे जे कर्म नृदय थाय ते खुशीथी जोगवे बे के मारे द वेलां कर्म समनावे जोगवाय तो नवां कर्मनो बंध थाय नहीं एवी जावना बनी बे, तेथी स्वप्नामां एवी मानतानी इवा नथी, फक्त सहेज सुखना कामी बे, ते लोकोत्तर मिथ्यात्व सेवताज नथी.
५ लोकोत्तर गुरुगत मिथ्यात्व ते जैनना गुरु महाराज मोक मार्गना दातार तेमने मोक अर्थे मानवा योग्य बे, ते बोमीने संसारना स्वार्थे मानवा ते लोकोत्तर गुरुगत मिथ्यात्व; अने जैनना साधुनो वेष पढेरे बे पण प्रभुनी प्राज्ञाथी बहार वर्त्ते बे, उत्सूत्रप्ररूपणा करे बे, उन्मार्ग वतीने बे, एवा वेषधारी धोला कपमावाला वा पीला कपमावाला साधु नामधारीने गुरु मानवा ते लोकोत्तर गुरुगत मिथ्यात्व वे.
६ लोकोत्तर धर्मगत मिथ्यात्व वा पर्वगत मिथ्यात्व ते जैननां पर्वो संसार अर्थे करवां, जेमके फल पांचम करीए तो बोकरां श्राय, आशापुरीनां प्रांबिल करीए तो श्राशा पुरण थाय; एवी इलाए जे जे पर्व आराधन करवां ते पर्वगत मिथ्यात्व; अने जो तपस्या कर्म कय करवा ते करे, तो ते निर्जरारूप फलने आपनार बे, ते कर दोषित नयी. संसारनी आशाए कर ते पर्वगत मिथ्यात्व बे. धर्म साधन करी या लोक पर लोकनी इच्छा करवी, ते सर्व कर्म श्राववानुं कारणबे, केमके एक माणसे देवलो - कनी वा राजा थवानी इहाए संसारनो त्याग कर्यो; हवे ए त्याग