________________
( २०८ )
करे ए सारु प्रथम व्याकरणनो अभ्यास करे तेनो रु ५) महिनो आपवानो जारी करवो पी जेम जेम अभ्यास वधे तेम तेम परीक्षा लेने पगार वधारवो बेवट न्यायशास्त्र पुरण करतां सुधी अभ्यास करे त्यारे रु ५० ) मो महिनो आपवो. एवी श्राशा होय तो संस्कृतनो अभ्यास पुरण करनार उमेदवार बो करा नीकलशे माटे एवा नियमो बांधवाथी जैनमां संस्कृत न पोला विज्ञान थशे. वली ब्राह्मणो पासे साधुजीने जावुं प
ते जावुं पशे नहीं. तेज नाइने संघ पगार प्रापी राखी लेशे तो श्रावकना पैशा बीजी कोम दर वरशे एवा पगारना श्राशरे बधा मलीने शास्त्रिनु पचीश हजार रुपैया खाता हो ते जैन कोम खाशे माटे था फंग थाय तो तेमांथी था करवानी जरुर बे. कोइ सुखी माणस दशे ते पोताना श्रात्मदित बदले नशे तो ते पगार नहीं पण ले पण आ शालामां मोटामां मोटी रु ५० ) ना महिनानी श्राशा थापवानी जरुर बे. पचाश नो महिनो या रुमांथी तो एक वराथी वधारे वखत श्रापवो नहीं मे, पण ते बोकराने पचासना आपनार घणा मलशे. वली संस्कृतनां भाषान्तर विगेरेमां वा बीजी शाळामां एवी पेदाश यह शकशे जैननी विद्वत्ता वखलाशे जे तेनी साधे वाद करवा कोइ शक्तिवान थशे. एग्री म्होटी प्रभावना थशे. तेमज जैन धर्मना ज्ञाननो अभ्यास तो हालमां सुरतने श्रमदावादमां जेम एक कलाक करावे तेम करवानुं जारी रदेशे तोए बस बे.
जे माणसो बीन रोजगारी छे ने दुखी बे तेने सारु दरेक होटा शहरमां ऊद्योगशाळा करवानी जरुर वे ते शाळामां तेमने दाखल करवाने तेने काम करवानुं सोंपवुं. जे जे काम जेनाथी बनी शके ते काम सोपवुं के जैन कोम भूखे न मरे ए शाळामां कंइक माल वेचतां नुकशान थाय ते या फेरुमांची
