________________
(१०१) लागवायी लगाम मुकी दीधी. एटले प्रश्व नन्नो रह्यो. पठी अश्व उपरथी नतो. राजाने पाणीनी तरस बहु लागी , पण पासे कां नश्री. एटलामा एक नील आव्यो, तेनी पासे राजाए पाणी माग्युं, तेणे दया लावीने पातरामां पाणी लावी प्राप्यु, ते पाणी पीने राजा संतोष पाम्यो. पठी ते नीले फल प्रमुख लावी आप्यां ते राजाए खाधां, तेथी राजा बहु खुशी थयो.पठी पाउलथी प्रधान विगेरे आवी पहोंच्या. तेमने राजाए कडं जे आ नीले प्राण राख्या. पठी राजा नीलने पोताना घेर तेमी गया. त्यां खाजां, घेवर वगेरे अनेक पदार्थ खवमाव्या, ते खाइने नील पस अतिशे राजी थयो. एम केटलाएक दिवस रहीने राजानी रजा लेश्ने नील पोताने घेर गयो. त्यारे स्त्रीए पूग्युं जे नगरमां केवं मुख इतुं? तो बहु सुख हतुं एम कहे, पण शुं सुख हतुं ते कही शके नहीं. तेम सिह महाराज, सुख कही शकाय नहीं, कारण के सिह महाराजना सुखना जोमानुं सुख प्रा संसारमा नश्री; माटे खरी रोते जे ए दशा प्राप्त करे, ते ए सुखने जाणे. केटलांएक लखवामां आव्यां ने, ते दृष्टांत रूप ले. तेथी बुध्विान केटटुंक समजी शकेले. प्रा सिह महाराजनुं सुख अढार उपपानो त्याग करवाश्री यायचे. माटे दरेक दृषण नगवते त्याग कया. तेनुं स्वरूप ते ते दूषण नाम मात्र बताव्यु ले विस्तारे शाखमां त्यांची जोइने जेम नगवंते त्याग करवानो नद्यम व्य नावथी कह्यो रे तेम करवो के प्रात्मानु कल्याण थाय. अने सिह महाराज वन्ये भेद ने ते नागीने सिह महाराजना सरखा गुण वालो प्रात्मा थाय. मनुष्य जन्म पाम्यानुं एज सार .
प्रश्नः-प्रात्माना गुण आत्माने आपवा तेने दान कहुं तथा मात्माना गुणनी प्राप्ति ने लान्न विगेरे लख्युं ते शा आधारथी?
उत्तर-देवचंदजी कृत चोवीसीमां सुपार्श्व स्वामीना स्त
