________________
( ६३ )
आशातना, १७ गुरु महाराज वा रत्नाधिक धर्म उपदेश करे, त्यारेकहे जे आा अर्थ तमे बराबर करता नथी, तमने अर्थ करता आवरतो नथी, एवं कहेवुं ते श्राशातना. २८ गुरु कथा करता होय ते कथानो नंग करी पोते बीजा सांजलनार आगल कथा कहे ने समजावे ते प्राशातना. २ गुरु कथा करता होय अने ते कथा करतां गुरुने तथा समाने कथाथी आनंद थई रह्यो बे, ने चित्त लीन थई गयुं बे तेवुं जाएया बतां शिष्य गुरुने कहे जे महाराज गोचरीनो वखत थई गयो बे माटे कथा बंध करो पी गोचरी मलशे नदि, एवी रीते कद्देवाथी चढती धारा होय ते टुटी जाय, ने व्याख्याननो बेद प्राय ते आशातना. ३० गुरु महाराजे जे जे अर्थ को वे तेज अर्थ व्याख्यान नव्या पी शिष्य सजाने विस्तारी पोतानी बहादुरी जणाववा व्याख्यान करे ते श्राशातना. ३१ गुरु महाराजना संथाराने वा गुरु महाराजना पगने पगे करी फरसाने पाठो गुरुने खमावे नही ते आशातना. ३२ गुरु महाराजना संथारा उपर वा प्रासन उपर: aal रहे, अथवा बेसवा सुई रहेते श्राशातना. ३३ गुरु महारा-: जी उंचा प्रासने बेसे ते प्राशातना तथा गुरुना बराबरीना प्रासने बेसे ते प्राशातना.
श्री बाबतनी गुरु महाराजनी तेत्रीश श्राशातना पोते करवी नहि, ते कोई करतो होय तो तेनी पासे टलाववानो नम करवो; आशातना पोतानामां अहंकार दशा हशे त्यां सुधी थशे अने अहंकार टली गयो हशे तो सहेजे प्रशातना शे; माटे मुख्यपणे हुं गुरुश्री बहु ज्ञानी बुं, एवो अहमेव होय ते टालवो, कारण जे वधारे ज्ञान पण वखते होय तो ते गुरु महाराजनी कृपाथी प्रयुं बे, तो जेमनी कृपा बे तेमनी मोटाई न आवे त्यां सुधी ज्ञान जण्या दोय पण फरश ज्ञान प्रयुं नथी;
