________________
37. SHRI UPARIYALA TIRTHA (SHRI ADEESHVAR BHAGAVAN)
The time of this tirtha is believed to be the 15th century before the Vikrama era. The tirtha is referred to in the "Chaitya Paripati" written by Shri Jayasagaraji Upadhyaya in the 15th century (V.S.) There are references to the construction of Jaina temples at several places in the 16th century. In V.S. 1919, on the 15th day of Vaishakh, a farmer of this village, Ratna Kumbhara, had, in a dream, indications of Jaina idols lying buried in the fields. The idols revealed themselves when the work of digging was done. In Utter devotion and respect, he presented the Shravakas with these idols. The Shravakas accepted these with joy and ceremoniously installed them on the Kartiki purnima day in V.S. 1920. Here presides the idol of MULANAYAKA Shri Adishvar Bhagavan; of sandalwood colour, 76 cms. in height and in Padmasana posture. Marble statues of Shantinath Bhagavan on the right in white colour, of Parshvanath Bhagavan on the left in yellow colour and of Neminath Bhagavan beneath Shri Mulanayaka in black can be seen. In the assembly pandal we have very beautiful and artistic scenery in marble of Sametashikhara and Girnar mountain. There is a fort 42 feet long and 37 ft. wide round the temple. In the midst is the temple with its basic inner apartment, the assembly pandal, three side-doors, with watch-gates, one peak, four domes and the middle watch-gate in Samarana structure. In V.S. 1944, Shri Prabhu was ceremoniously installed in the newly constructed temple on the thirteenth day of the bright half of the month Maha. A constant lamp-flame is shining for the last so many years and a fair is held on the eighth day of the bright half of Falguna every year.
૩૭. શ્રી ઉપરિયાળા તીર્થ (શ્રીઆદીશ્વર ભગવાન) વિક્રમની ૧૫મી સદી પૂર્વેનું આ તીર્થ મનાય છે. શ્રી જયસાગરજી ઉપાધ્યાય દ્વારા ૧૫મી સદીમાં રચાયેલા ચૈત્ય પરિપાટીમાં આ તીર્થનો ઉલ્લેખ છે. ૧૬મી સદીમાં અહીંના શ્રાવકોએ ઠેર ઠેર જૈનમંદિરો બંધાવ્યાનો ઉલ્લેખ પ્રાપ્ત થયો છે. વિ.સં. ૧૯૧૯માં વૈશાખી પૂનમને દિવસે આ ગામના ખેડૂત ૨ના કુંભારને સ્વપ્નામાં પોતાના ખેતરમાં રહેલી જિનપ્રતિમાઓનો સંકેત થયો. સંકેતને આધારે ખેતરમાં ખોદકામ કરવાથી મૂર્તિઓ પ્રગટ થઈ. આ ખેડૂતે ભકિત અને આદર સાથે એ મૂર્તિઓ જૈન શ્રાવકોને આપી. શ્રાવકોએ આનંદભેર એનો સ્વીકાર કર્યો અને વિધિપૂર્વક વિ.સં. ૧૯૨૦ની કારતકી પૂર્ણિમાને દિવસે એની સ્થાપના કરી. મૂળનાયક શ્રીઆદીશ્વર ભગવાનની ચંદનવર્ણની ૭૬ સે.મી. ઊંચી પદમાસનસ્થ પ્રતિમા અહીં બિરાજમાન છે. જમણી બાજુએ શાંતિનાથ ભગવાનની શ્વેત આરસની અને ડાબી બાજુએ પાર્શ્વનાથ ભગવાનની પીળા આરસની તથા મૂળનાયકની નીચે નેમિનાથ ભગવાનની શ્યામ આરસની મૂર્તિઓ છે. એના સભામંડપમાં આરસ પર કોરેલો સમેતશિખર અને ગિરનાર પર્વતનો પટ સુંદર અને કલામય છે. મંદિરને ફરતો ૪૨ ફૂટ લાંબો અને ૩૭ ફૂટ પહોળો કોટ છે. તેની વચ્ચે મૂળ ગભારો, સભામંડપ, ત્રણ બાજુના દરવાજાઓ, ઉપર ચોકીઓ, એક શિખર, ચાર ધુમ્મટો અને વચલી ચોકી ઉપર સામણયુકત બાંધણીવાળું આ મંદિર છે. વિ. સં. ૧૯૪૪માં મહાસુદ તેરસના દિવસે પ્રભુને સુંદર નવનિર્મિત મંદિરમાં પ્રતિષ્ઠિત કર્યા. અહીં વર્ષોથી અખંડ જયોત જલે છે તેમ જ પ્રતિ વર્ષ ફાગણ સુદ આઠમનો મેળો ભરાય છે.
India.
તીર્થવંદના - ૩૭ (૧) જટાશંકર ડુંગરશી પારેખ સાયન - મુંબઈ (૨) નિર્મળાબહેન જટાશંકર પારેખના ચાતુર્માસ નિમિત્તે સાયન - મુંબઈ
(૩) પુનમ રાજેશ પારેખ સાયન- મુંબઈ (૪) રીટા કમલેશ પારેખ સાયન - મુંબઈ (૫) નીના બકુલ પારેખ સાયન - મુંબઈ
87
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
