________________
संस्कृतटीका-हिन्दी-गुर्जरभाषान्तरसहिता
१६१
., नियमसार-कुलस्थान, योनिस्थान, जीवसमासस्थान, मार्गणास्थान; इत्यादि मेदोने सारी रीते जाणीने जीवरक्षा करवाना भावने 'अहिंसा' कहे छे, जीवोनुं मृत्यु थाय छे के नहि, ए प्रकारना विचारमा लागेला परिणाम वगर पाप-हिंसारूप क्रियानो त्याग थवो कठिन छ,, तेथी ते रक्षाना प्रयत्नमा लागवू, ते 'अहिंसा' छ।
समन्तभद्राचार्यजीर्नु कथन छ के-जगत्मा आ सर्व जाणे छे के अहिंसा परब्रह्म खरूप छ, अर्थात् भात्मानी पूर्ण वीतरागताज 'अहिंसा' छ । ज़्या वीतरागता छ त्या आत्मानुं शुद्ध-खरूप छे, जे आश्रमना चरित्रमा, अणुमात्र पण आरंभ नथी, त्या आ 'अहिंसा' प्राप्त थाय छ । आशय ए छ के. आदर्श पुरुषोनुं सुन्दर तेमज सच्चरित्र रूप आचरण 'अहिंसा' छ । तेथी अहिंसानी सिद्धिने माटेज परम दयाळु प्रभुए आरम्भ परिग्रहनो त्याग कर्यो छ । प्रभु विकारशील वेश तेमज परिग्रहमा अनुरक्त नथी । कारणके ज्या परिग्रहनी आसक्ति नथी त्याज ऊचा प्रकारनी अहिंसा-धर्म छे 'जैन धर्मनी जय' ते माटे बोलवामा आवे छ के तेमा पूर्ण अहिंसानु पालन करवामा आवे छे, ते त्रस जीवोनी घात करवावाळा विचारोने जडमूलथी नाश करवानुं कारण छ । तेमन पंचकायरूप एकेन्द्रिय जीवोनी घातथी पण तद्दन पर छ । अहिंसा त्रणे लोकना जीव समूहने सुख देनारी छ । तथा सुन्दर भने अक्षय सुखथी भरपूर समुद्र समान अगाध छ । - सर्वथा अहिंसानू पालन करवू, ए मुनिओनो धर्म छे, कारणके हिंसानुं परिणाम दु ख जनक छे, एम महापुरुषोए महान् अनुभवथी वताव्यु छे। । “पगे लंगडो छे, शरीरमाथी रक्त पित्त वहे छे, हाथ कपायेला छे, तेमंज अन्य अनेक रोगथी भरपूर छे, तेने जोईने समजी लेवु जोइए के आबु दारुण दु ख अन्य प्राणिओनी हिंसा करवाधी तेने भोगवq पडे छ । आथी निरपराध जीवोनी सकल्पमानथी पण हिंसा न करवी । ए चतुर पुरुषोनु कर्तव्य छ ।". : सुख दुखमा, भला बुरामा, युक्त अयुक्तमा, पोताना जेवा अन्य आत्मा
ओने समजीने क्यारे पण कोई- “हिंसारूप' अविष्ट न कर, ।, - , - - लोकोनुं मन्तव्य-लोकोनुं मा मन्तव्य छ के-धर्मना संपूर्ण अंगो साभळीने, मनमा विवेक राखीने तेनो निर्णय पूर्वक आ सार छे के ज्यारे मैंने
वीर. ११
