________________
૪૦
દિન ઊગેને દિન આથમે, આયુષ્ય ઘટતું જાય છે. જે જે દિસે છે નજરમાં, ક્ષણમાં બધુય ક્ષય થશે. આંખે। મીંચાતા આખરે બધુય માટીમાં મળી જશે. જુના જમાનાના ભાવિકા પણ વર્ણવે છે કે,
તેડું થયુ કિરતારનુ, ગયા વિના કેમ ચાલશે ! ઝાંખી થઈ જમ દૂતની, માન્યા વિના કેમ ચાલશે.
મૃત્યુના સત્યાર્થ સમજનાર ભય પામતા નથી. વસ્રની જેમ શરીરનું પરાવર્તન થાય છે. માટે પરમાથ તે પ્રીતે કર, ભક્તિતણું ભાથું ભરી કલ્યાણ આત્માનુ કરો, તેના વિના ના ચાલશે.
દિવસ નિસા ઘડિમાલ', આઉ આ સલિલ' જીઆણ ચિત્તુણ । ચઢાઇચ્ચ અઇલ્લા કાલરહટ્ટ ભમાતિ ૫ ૬ ચન્દ્ર સૂર્યરૂપી ખળો રાત્રી દિવસ રુપી ઘડાનીશ્રેણીએ વડે જવાના આયુષ્યરૂપી પાણીને ગ્રહણ કરીને કાળ રૂપી રહેને ઉંચે-નીચે ભમાવે છે. ચાર ગતિમાં પરિભ્રમણ કરતાં આ આત્માને રહેટની માફક ફર્યાં જ કરવુ પડે છે. તે સ્વરૂપને વધુ સમજાવે છે.
સ નદ્ઘિ કલાત'નસ્થિ
આસહ, તનથિકિપિ વિન્નાણું |
જેણે ધરિજ્જઇ કાયા, ખજાતિ કાલ સüણુ છા