________________
૧૦૬
ભવની વાત પછી આ ભવમાં શુ ફળ ન મળે જુવાનીના શેખ ઘડપણમાં કેવાં નાચ નચાવે છે. માટે જ કહે છે કે, જે વિવિધ વિષયે ભાગળ્યાં, મહુવાર ને જે જે વસ્યાં, પકડાઈને, તે તે અરે પાછા
પરભાવમાં
ગ્રહયાં. પણ વિષય સુખની લાલસા, હજી તારી હજીએ નવમટી શું સીંચતા ધૃતથી કદીએ, અગ્નિની જવાલા ઘટી ”
કાઇક જ પ્રાણી જુવાનીમાં ભાજન કે સ્રીના પાસમાં પડતા નથી. સ્વત્વ જાળવી રાખે છે તેની પણ અંતે જુવાની જાય છે. જુવાની કેવા કચવાટ મૂકી જાય છે. તે વૃદ્ધાવસ્થાના કારમાં દુઃખેાથી ખ્યાલ આવે છે. લટકા મટકાવાળી અને વાળ સફેદ થાય, ગુપ્તવ્યાધિઓ થાય ત્યારે મનના તાપ અસહ્ય થઈ જાય...
રૂપના આડંબરમાં સ્રી પ્રત્યે ધ્યાન ખેમાય છે. પદ્મ પાવડરના લેપ અંતે ખલાસ થાય છે. જોતજોતામાં ચાલ્યા જનારા એમન ઉપર આધાર રાખે તેને ઉપાધ્યાયજી શ્રી વિનય વિજયજી મ. મૂઢ (ગમાર)કહે છે. નયણોદય પિતાસિં, સાગર સલિલાઉ બહુયર હાઇ ગલિઅ રૂઅમાણીય, માણુ અન્નામનાણું ૪૮૮
હે આત્મા, ભાગ્યવતા જીવા વૈરાગી મની દીક્ષાથી થયા ાય ત્યારે માતા પિતા શેક કરે, રડે છે, તેથી જ્ઞાની આત્માને જણાવે છે કે માતા-પિતાને રડતાં જોઈ દિલગિર કેમ થાય છે. કવશે અન તભાવમાં ઘણા માત-પિતાએ રડતાં મૂકીને આવ્યેા છે. તેની સખ્યા ગણીએ તે સમુદ્ર
