________________
૧૭૫ ભગવાન એળખવા એટલે આત્માને ઓળખ બરાઅર છે, તે ત્યારે જ બની શકે કે અનાદિ કાળથી જેણે કાળો કેર વર્તાવી આત્માને આત્મ સન્મુખ બનવા દો નથી તે મિથ્યાત્વ હડી જાય તે... પચ્ચકખ મણુતગુણ, જિણિંદ ધમ્મ ન દેસલેસેવિ તહવિહુ અન્નાણુંધા ન રમતિ કયાવિ સંમિજિયા ૯૭
હે ભાવિક, પ્રત્યક્ષથી અણુતગુણાત્મક જિનેશ્વર ભગવંતના પ્રરૂપેલા ધર્મમાં અંશ માત્ર દોષ નથી પણ અજ્ઞાનતાના કારણે મિથ્યાત્વી છે તે તારકે જણાવેલ ધર્મમાં જાતા નથી અર્થાત, ધર્મ વિમુખ બને છે. તેવા જી પ્રત્યે ઈર્ષા, નિંદા, તિરસ્કાર ન કરતાં ભાવ દયા ચિંતવવી. સાચી દષ્ટિ પ્રાપ્ત તેઓને થાય તેવી પ્રવૃત્તિ કરવી.. અર્થાત્ ભાવયા ચિંતવવી.
૧૪૪૪ ગ્રંથના પ્રણેતા હરિભદ્રસૂરિ શ્રી મહારાજા– ચિતેડની રાજ સભામાં રાજપુરોહિત હતા. ચાર વેદ, ચૌદ વિદ્યાઓના પારગામી હોવા છતાં અભિમાની હતા. તેમને એક અફળ નિર્ણય હતો કે જે પાઠ-શેક, કોઈ અર્થ ન સમજાય તે કોઈ સમજાવે તેને મારે ગુરૂ માફવા. કઈ વખત તેઓ જૈન ઉપાશ્રય પાસે થઈને જતા હતા. જૈન સાધ્વીજીએ બુદ્ધ સદો પૂર્વક અધ્યયન કરી રહ્યા હતા. તે પૈકી ક યાદ કરે છે. તે શ્લેક હભિદ્ર પુરોહિત સાંભળે છે. ચકી દુગહરિપણુએ, પણ ચક્કાજુ કેસ ચક્કી કેશા ચકી કેસ લુચકી, કેસી એ ચકી એ
