________________
૨૧૧
લેાકને, ન તા સૂત્રને અને ન તે ગુરૂદેવની વાણીની અપેક્ષા રાખે છે. માત્ર એઘસંજ્ઞાથી પરિણામ શૂન્યપણે કાંઈક કરતાં હાય છે. શુદ્ધ માને શેાધવા જઇએ તેા કાણુ જાણે કયારે મળશે અને ત્યાં સુધીમાં તે તીના ઉચ્છેદ થશે તેથી લાકો જેમ કરે છે તેમ કરવુ.' એ પ્રમાણે મેાલવા-માનવાવાળાની જે લેાકાચાર વિષેની શ્રદ્ધા છે તેને લેકસના કહેવાય છે. શિક્ષા ગ્રહણ, આ સેવન, પદ્માની સ'પદાયુક્ત, વગેરે ગુણાથી સંપૂર્ણ પણ આવશ્યક જે ભાવથી શુન્ય હાય તે દ્રવ્યાવશ્યક કહેવાય છે. તે એઘસ'જ્ઞા કે લેાકસ'જ્ઞાથી કરાતુ એ અશુદ્ધ અનનુષ્ઠાન કરે એની શી વાત કરવી ? તીના ઉચ્છેદના ભયથી ખરેખર અશુદ્ધ અનુષ્ઠાનમાં જ ગતાનુગતિકપણે, આદર કરે, તા તેનાથી સૂત્રોકતક્રિયાના લાપ થશે. ધમ માં પ્રયત્નશીલ થયેલાએ ઘણાએ આચરેલુ આચરવું જોઈ એ.' આવું એ.’ માનીએ તે! કયારે પણ ધર્માંની ઈચ્છાવાળા, મિથ્યાદષ્ટિએના ધર્મોના ત્યાગ જ કરી શકશે નહિ. કારણ કે સદાને માટે મિથ્યાત્વીએની સંખ્યા અધિક જ રહેવાની તેથી માનવું જોઇએ કે ગતાનુગતિકપણે, સૂત્રોકત રીતથી શૂન્ય એઘ અને લેાકસંજ્ઞાથી કરાતું જે અનુષ્ઠાન છે તે અનુનષ્ઠાન જ છે. આ અનુષ્ઠાન કાયલેશ સ્વરૂપ હાવાથી અકામ નિરાનું અંગ છે. સકામ નિરા તે ઉપયાગપૂર્વક કરતા સદનુષ્ઠાનથી થાય છે.
માર્ગાનુસારી જીવાનુ, સદનુષ્ઠાનના અનુરાગથી થતું ઉપયેગપૂર્વકનુ જે અનુષ્કાન છે તેને તદ્ભુતુ અનુષ્ઠાન
