________________
૨૧૪
તહેતુ અનુષ્ઠાનની પ્રાપ્તિવાળા કાળને ધર્મને યૌવનકાળ મનાય છે. એ પૂર્વેની સંસારની અવસ્થા બાળદશા. હતી. ધર્મના આ યૌવનકાળમાં અનુષ્ઠાનને રાગ હેય. છે અને એ પૂર્વે અસત ક્રિયામાં આદર હોય છે. યૌવનકાળમાં જેમ જ ભેગના રાગી બને છે. અને એ. વખતે બધી બાળકીડાઓ તેને લજજાનું કારણ બને છે. તેમ ધર્મના યૌવનકાળમાં ધર્મના રાગથી અસત ક્રિયાઓ શરમજનક બને છે. તેથી ચરમાવત્તમાં થનારું ચોથું તહેતુ અનુષ્ઠાન ધર્મના રાગથી થાય છે. જે બીજાદિ કમથી સંગત છે. ધર્મના યૌવનકાળમાં શુદ્ધ અનુષ્ઠાનને કરનારા લોકેને જોઈને તેમની ઉપર બહુમાન અને તેમની પ્રશંસા કરવાથી શુદ્ધ અનુષ્ઠાન કરવાની ઈચ્છા સ્વરૂપ બીજ હોય છે. એ ઇચ્છાને અનુબંધ અર્થાદ એને નાશ ન થાય એ માટે પ્રયત્ન એ અંકુર સમાન છે. સદનુઠાનની અન્વેષણા એ અનેક પ્રકારના સ્કંધ સમાન છે. દેવપૂજાદિ અનેક સદનુષ્ઠાનની પ્રવૃત્તિ એ અનેક પ્રકારના પાંદડા જેવી છે. ગુરૂભગવંતના ગાદિ સ્વરૂપ કારણની પ્રાપ્તિ એ પુષ્પસમાન છે અને ગુરૂભગવંતના ગાદિ. સ્વરૂપ કાણુની પ્રાપ્તિ એ પુષ્પસમાન છે અને ગુરૂ ભગ વંતની દેશના વગેરેથી પ્રાપ્ત થનાર ભાવધર્મની પ્રાપ્તિ. એ ફળ સમાન છે જે ચક્કસપણે મેક્ષની સાધક છે.
સ્વાભાવિક જે ભાવધર્મ છે તે તે ખરેખર જ શુદ્ધ ચંદનના ગંધની જેમ અત્યંત સુંદર છે, તે ભાવગતિ .
