________________
૨૦૬ શાસ્ત્રકાર મહર્ષિ એમની એ પ્રવૃત્તિમાં શ્રી નમસ્કાર મંત્રાદિને ઉપગ કરવાનું જણાવે નહિ-એ સ્પષ્ટ સમજાય તેવી વાત છે. વ્યાપારાદિમાં અનીતિ, વિશ્વાસઘાત, ચેરી વગેરે ન થઈ જાય એ માટે સતત જાગૃત, અને અનીતિ આદિ થઈ જાય છે તેને જેને ડંખ લાગે, તે શ્રાવક ઓછામાં ઓછા પાપવ્યાપારથી આજીવિકા ચાલે અને ધર્મારાધના વધુમાં વધુ થાય-એવા આશયથી જે શ્રી નમસ્કાર મંત્રાદિનો ઉપયોગ કરે છે એમાં કાંઈ અયોગ્ય નથી. પાપથી અને પાપ કરવાની બુદ્ધિથી બચવા માટે ધર્મને પ્રધાન બનાવવાનો વિરોધ જ નથી. પણ પાપ મજેથી કરવું, એ કરતાં પકડાઈ જવાય નહિ અને પાપ કરવા છતાં લોકોમાં પ્રતિષ્ઠા જળવાઈ રહે, એ માટે ધર્મને ઉપયોગ કરે બરાબર છે? ભાવશ્રાવક માટે કે ભાવશ્રાવક બનવાની ભાવનાવાળા માટે બનાવેલા એ ગ્રન્થ લોભીયાઓનો લાભ પોષવા માટે નથી. આખી દ્વાદશાંગી મોક્ષના અભિલાષીઓ માટે રચાઈ છે, અધિકાર મેળવ્યા વિના ગમે તે વિધાન પકડી લેવાય? આ બધી વાતે બરાબર વિચારવા જેવી છે. દુનિયાના દરેક ક્ષેત્રોમાં-તુચ્છ એવી સામગ્રીઓમાં પણ-ગ્યતાનું પ્રાધાન્ય છે. ત્યારે લેકેત્તર ધર્મ જ એક એવી વસ્તુ છે કે જેને આપતી વખતે ગ્યાયેગ્યત્વની શું અપેક્ષા રાખવાની નથી?
આ બધાનો સાર એક જ છે કે અને તે પકારી શ્રી અરહિંત પરમાત્માઓ મોક્ષમાર્ગને છોડીને અન્ય કોઈપણ માર્ગને ઉપદેશ કરતા નથી. તેઓશ્રીએ પ્રરૂપેલા એ માર્ગની
