________________
૨૦૮ અનુષ્ઠાને સુંદર રીતે કરતા નથી. કારણ કે મુત્યાદિ દ્વેષ સ્વરૂપ મહાનદેષ વાળાનું નાનું સદનુષ્ઠાન એ સદનુષ્ઠાન નથી. એ વસ્તુને સ્પષ્ટ કરતા ગ્રન્થકારશ્રી દષ્ટાન્ત જણાવે છે કે, કોઈ એક ભિલે સાંભળેલું કે સાધુ-સંન્યાસીને પગ લગાડીએ તે મહાન અનર્થ થાય છે. એક દિવસ એને મેરના પીંછાનું કામ પડ્યું. તપાસ કરવા છતાં ન મળ્યાં એટલે કેઈ એક બૌત સાધુ પાસે તે હેવાથી તેની માંગણી કરી પણ સાધુએ તે ન આપ્યાં. એટલે તે સાધુને પગે લાગ્યા વગર તે ભિલ્લે સાધુને મારી નાંખ્યા. અહીં જેમ સાધુને પગે ન લાગવું સ્વરૂપ નાનું અનુષ્ઠાન સારું નથી મનાતું, તેમ મુક્તિ દ્વેષાદિના કારણે થતું અનુષ્ઠાન સારું મનાતુ નથી. અચરમાવર્તાવતી અભવ્યાદિ જીવે મુક્તિ વિગેરેના દ્વેષી ન હોય તો પણ તેમનું સુંદર અનુષ્ઠાન વખાણવા લાયક નથી. અને ચરમાવર્તાવતી છે જે મુકિત વગેરેના દ્વેષી હોય તે તેમનું પણ એ અનુષ્ઠાન વખાણવા લાયક નથી. એ યાદ રાખવું કે શાસકારોએ પૌદગલિક આશયથી કરાતા સદનુષ્ઠાને સુંદર જણાવ્યા નથી. અચરમાવર્તાવતી નું કેઈપણ અનુઠાન સુંદર હતું જ નથી.
આથી જ શાસ્ત્રકાર પરમષિ એને એક માત્ર પ્રયત્ન, ચરમાવર્તવત્તી મેક્ષના રાગી બને એ માટે હોય છે અને એ મોક્ષના રાગના પ્રત્યે બાધક એવી સંસારની આશક્તિ દૂર કરવા માટે શાસકાર પરમષિઓએ શાસ્ત્રની રચના કરી છે.
