________________
૧૮૯ ચતુરાને સજા તથા આક્ષેપની ખબર પડતાં તે મહામૂલ્ય વસ્ત્ર લઈ પથમિણને પાસે જાય છે. રડતાં રડતાં પથમિણીને બધી વાત કહી સંભળાવી. મંત્રીશ્વર તથા રાણીબા ભયં. કર આપત્તિમાં આવી ગયા...પથમિણીના હૈયામાં પારાવાર દુખ થયું. સાથે થયું કે રાજા-વાજા-વાંદરા...એને કંઈ ભરશે ખરો ! સાચું-ખાટું જોયા વિના જ ઉત્તમ વ્યકિતએને સજા કરે, ધર્મના પ્રભાવે સૌ સારૂં જ થશે.. થોડી જ ક્ષણમાં મંત્રીશ્વર પધાર્યા. તેઓને ખ્યાલ આવી ગયે હતું કે રાજનને મારા પ્રત્યે દુર્ભાવ થયે છે. કલંક ચઢાવી દીધું છે છતાં મન ઉપર અસર થવા દીધી નહિં. દાસી ચતુરાએ સમય સમજીને વિદાય લીધી. પથમિણી પતિદેવના ચરણોમાં નમસ્કાર કરી આંસુ સારતા બેલી..હે મારા પતિદેવ . મારા નિમિતે આપને તથા. રાણીબાને કલંક લાગ્યું...
મંત્રીશ્વર મીઠી વાણીથી જણાવે છે કે તું ચિંતા ન કર, પૂર્વભવના પાપનું ફળ લાગે છે. મેં કઈ પણ ભવમાં નિષ્કલંક વ્યકિતને કલંક આપ્યું હશે. તો ઉદયમાં આવેલું પાપ સમભાવથી ભેગવવું એ ધમી આત્માની ફરજ છે. આપણા હૃદયમાં ધર્મ છે. ધર્મ રક્ષણ કરે જ. ધર્મના શરણે જનારા અભય પામે જ છે. તમે નિશ્ચિત બની ધર્મ કાર્ય માં ઓતપ્રેત થઈ જાઓ રાજનને કઈ જ દેષ મને જણાતું નથી. માટે રાજા પ્રત્યે દુર્ભાવ લાવશે નહિં. મંત્રીશ્વરના શુદ્ધ શબ્દોથી દુખના આંસુ હર્ષમાં પરાવર્તન પામ્યા.
