________________
૧૯૦
શુ
પથમિણી–મ ત્રોશ્વરને જણાવે છે કે હે સ્વામી ! હવે એ નિર્દોષ લીલાવતીનુ' શુ' થશે ? તે કયાં જશે ? ખાશે, જીવન કેવી રીતે વ્યતિત કરશે ? ત્યારે મંત્રીશ્વરે પૂછ્યું કે લીલાવતીના રક્ષણ માટે આપણે શું કરીશું? આપણી ફરજ શું ? પથિમણીએ સ્વામીને કહ્યું...હું આપને શું રસ્તા ખતાવું. આપ બુધ્ધિનિધાન-મહાઉપકારી આપ્ત પુરૂષ છો. આપ જ માગ મતાવા. જંગલમાં જંગલી પ્રાણીને આહાર ન મની જાય તેથી આપ જ રક્ષણ કરી શકે તેમ છે. હે સ્વામી...મારી નમ્ર વિનંતિ છે કે એ અબળાને બચાવેા ..
મહામંત્રીનું હૈયું તે વાતથી ઉલસિત હતું. ઈ સચેાગેામાં લીલાવતીને રક્ષણ મળવુ જોઇએ. પણ પથીમિણીની સંમતિ સિવાય ન જ ખની શકે. મંત્રીશ્વરે જણાવ્યુ કે હે દેવી, એ લીલાવતીને તમે જ સંભાળી શકે તેમ છે. તમે તમારી એન તરીકે અમળાને જીવંત રાખવા તમારા જ મહેલના ભેાંયરામાં ગુપ્તપણે રાખીને સભાળજો. ધર્માંના પ્રભાવે કલંક દૂર થશે ત્યારે રાજમહેલમાં તે પધારશે ! તમે આ વાત માટે સંમત થઈ શક્રશે! એમ કહી પથમિણી સામે જોયું. જે રાણી ઉપર રાજન તરફથી મહામંત્રી પ્રેમી અન્યા તેવા આક્ષેપ હાવા છતાં પેાતાના જ પ્રાસાદમાં ઉતારા અપાય ખરા ! કેટલું મોટું' ભયંકર સાહસ ! જીવનમાં સંઘષ` ઘણા આવે પણ આવા સમયે રક્ષણ કરવું' એ ઘણુ કઠીન છે. પથમિણીને પતિદેવ પ્રત્યે પૂર્ણ વિશ્વાસ છે. મારા સ્વામી નૈષ્ઠિક બ્રહ્મચારી છે. તેમના જીવનમાં
